اثر محیط کوئنچ و سرعت سرد کردن بر خواص مکانیکی و ریزساختار فولاد VCN ۱۵۰

در فرایند سخت کاری فولادها، تاکنون محیط های کوئنچ مختلفی مورد توجه قرار گرفته که موفقیت فرایند کوئنچ و ایجاد خواص مطلوب، مستلزم انتخاب محیط مناسب است. در بین محیط های مختلف، هوا، روغن و آب خالص به نوعی قدیمی و سنتی ترین محیط های کوئنچ در عملیات حرارتی فولادها محسوب می شوند که از جمله مشکلات آنها، نرخ سردکنندگی پایین در محیط روغن و احتمال ایجاد ترک و تاب برداشتن قطعه در محیط آب را می توان نام برد. در پژوهش حاضر، با ایجاد محیط های جدید محلول آب و نمک و محلول پلیمری پلی آلکلین گلیکول ( PAG ) اثر سرعت سرد کردن، سختی و ریزساختار با دو محیط سنتی آب خالص و روغن در عملیات حرارتی کوئنچ و تمپر فولاد VCN ۱۵۰ مقایسه گردید. به طور کلی نتایج نشان داد استفاده از محلول آب و نمک و محلول پلیمری، خواصی به نسبت مشابه را ایجاد می کند ولی در استفاده از محلول پلیمری، اعوجاج و ترک خوردن ناشی از عملیات کوئنچ نسبت به دیگر محیط ها به حداقل کاهش پیدا می کند و از طرف دیگر، خواص مکانیکی استخراج شده در محلول آب و نمک و محلول پلیمری نسبت به روغن، شرایط بهتری داشته است.

Keywords:

فولاد VCN ۱۵۰ , عملیات حرارتی , محلول کوئنچ , محلول پلیمری