دخالت بی رویه انسان در طی چهل سال گذشته سبب گردیده تا رسوبات ریزدانه ای که توسط سیلابهای مختلف به گودال تکاب حمل گردیده اند در اثر وزش باد غالب شمال به حرکت درآمده و حیات را در این منطقه به خطر بیاندازد زیرا گسترش تپه ها در این مدت از 175 هکتار به 2234 هکتار افزایش یافته است. بررسی عوامل فیزیوگرافی – هوا و اقلیم - زمین شناسی – خاکشناسی – منابع آب – ژئومورفولوژی کشاورزی – فرسایش و رسوب ، پوشش گیاهی و غیره در این محدوده نشان دهنده این است که اگر بهره برداری از منابع آب و پوشش گیاهی به همین طریق ادامه یابد در آینده نه چندان دور منجر به نابودی آبادیها و مزارع و مرگ تدریجی این اکوسیستم زنده در این ناحیه خشک خواهد شد. بر اساس مطالعات فوق بایستی سطحی معادل 35300 هکتار از شنزارهای فعال از طریق بیولوژیک و فیزیکوشیمیایی کنترل شده و با توجه به محدودیتهای شدید خاک و آب، توسعه کشت تنها از طریق بهینه سازی سیستمهای آبیاری و بهره برداری انجام پذیرد نه با برداشت بیشتر از منابع آب.