اثرات دور آبیاری در روش بارانی بر عملکرد و کارآیی مصرف آب

چکیده کاهش میزان بارندگی در طول دوره رشد و پراکندگی نامناسب آن در شمال کشور، به عنوان مهم ترین عامل محدود کننده عملکرد چای به شمار می آید (۴). شواهد نشان می دهد در نبود محدودیت های زراعی، آبیاری تکمیلی از طریق روش بارانی می تواند به طور چشم گیری تولید محصول چای را افزایش دهد (۶). جهت تعیین بهترین دور آبیاری در روش بارانی و بررسی اثرات دورهای مختلف آن بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گیاه چای، آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، طی سال های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۳ در ایستگاه تحقیقات چای فومن انجام گرفت. تیمارها، شامل چهار سطح دور آبیاری ۴، ۸ ، ۱۲ و ۱۶ روز و تیمار شاهد (بدون آبیاری) بودند. نتایج نشان داد که در دو سال اول آزمایش، تیمار های شاهد و دور۴ روز به ترتیب با میانگین عملکرد ۱۴۸۳ و ۳۴۴۳ کیلوگرم درهکتار چای خشک، کمترین و بیشترین میزان عملکرد را داشته اند. تیمارهای دور آبیاری ۸ ،۱۲ و ۱۶ روز به ترتیب در رده های بعدی قرار گرفتند. تیمار شاهد و برتر در دوره خشک، به ترتیب دارای کمترین و بیشترین کارآیی مصرف آب برابر با ۳۴/۰ و ۶۷/۰ کیلوگرم بر متر مکعب بودند. هم چنین کارآیی مصرف آب آبیاری در دوره رشد این دو سال، برای تیمارهای دور۴، ۸، ۱۲و ۱۶ روز به ترتیب برابر با ۶۶/۰، ۵۵/۰، ۴۸/۰ و ۳۶/۰ کیلوگرم بر متر مکعب به دست آمد. در سال سوم آزمایش بارندگی مناسب و کوتاه بودن دوره کم آبی موجب شد تا علیرغم افزایش عملکرد و کارآیی مصرف آب تیمار شاهد نسبت به دو سال قبل، تمام تیمارها دارای عملکرد تقریبا یکسانی گردند. واژه های کلیدی: چای، آبیاری بارانی، دور آبیاری، کارآیی مصرف آب، عملکرد