منطقه بندی و برآورد دبی سیلابی در حوضه های آبخیز فاقد آمار جنوب شرق ایران با ترکیب روش شاخص سیلاب و رگرسیون چند متغیره(استان های کرمان، یزد، سیستان و بلوچستان و هرمزگان)

چکیده جنوب شرق ایران که شامل استان های سیستان و بلوچستان، کرمان، یزد و هرمزگان است در خود، بیابان وسیع لوت را جای داده و از گرمترین و خشکترین نواحی کشور می باشد. تعداد کم و عدم یکنواختی در پراکندگی ایستگاه های هیدرومتری از شاخصه های این منطقه بوده و مسئله دیگر، وجود داده های کوتاه مدت در این منطقه و در نتیجه وجود حوضه های آبخیز فاقد آمار است. با بازسازی و تطویل آمار در این منطقه، حداکثر امکان داشتن تعداد ۴۳ ایستگاه هیدرومتری با داده های ۲۰ ساله و تعداد ۱۰ ایستگاه با داده های دوره ۳۰ ساله فراهم شده است. از طرفی در هیدرولوژی برای برازش توزیع های آماری بر بارش و رواناب، حداقل به داشتن یک دوره ۳۰ ساله و بیشتر داده اشاره شده است، لذا به منظور بررسی و تحلیل روش های مختلف برآورد سیلاب در حوضه های فاقد آمار و ارائه روابط مناسب در زیر حوضه های آبخیز جنوب شرق ایران، نخست داده ها و اطلاعات هواشناسی، آبشناسی و ویژگیهای اکولوژیکی جمع آوری و مورفومتری زیرحوضه ها اندازه گیری گردید. آزمون همگنی بر روی داده ها صورت گرفته و نسبت به تکمیل آنها در دوره ۲۰ سال اقدام شد. به کمک روشهایی نظیر شاخص سیلاب، تحلیل خوشه ای و رگرسیون چند متغیره ، با استفاده از ویژگیهای فیزیوگرافی و گشتاورهای متعارف و خطی، گروه زیر حوضه های همگن تعیین شد. توزیع های احتمالاتی مرسوم آزمون شده و در نهایت توزیع احتمالاتی غالب منطقه توزیع لوگ پیرسون تیپ ۳ تعیین گردید و بر اساس آن دبی اوج با دوره بازگشت های مختلف برآورد و مدل های ریاضی تولید شد. سپس مدلهای بدست آمده با استفاده از سه زیر حوضه دیگر که در پیدایش مدل های ریاضی مشارکت نداشته، آزمون شدند. در نهایت مناسب ترین روابط ریاضی برای برآورد دبی سیلابی در دوره بازگشتهای مختلف در حوضه های آبخیز فاقد آمار در منطقه جنوب شرق ایران بدست آمد. واژه های کلیدی: تحلیل منطقه ای سیلاب، حوضه های فاقد آمار، شاخص سیلاب، تحلیل خوشه ای، رگرسیون چند متغیره