رهیافت توسعه مراتع بیابانی با کشت گونه های اصلاح شده در شنزارها

به منظور احیاء و بهره برداری بهینه از مناطق شنی تثبیت شده ، همچنین بهبود ترکیب فلوریستیک پوشش گیاهی، اصلاح مراتع شنی و ایجاد مرتع مصنوعی با تولید مناسب، با توجه به پتانسیل ماسه زارها، در سال 1367 اقدام به کشت 12 گونه گیاه مرتعی در شنرازهای غرب کرخه در خوزستان گردید.این منطقه از اقلیم بیابانی گرم میانی با 186 میلیمتر بارندگی و درجه حرارت سالیانه 22/8 درجه سانتیگراد برخوردار است. هدف تخقیق این بود تا ضمن بررسیهای لازم، گونه های سازگار پر محصول وعلوفه ای برای منطقه تعیین و پیشنهاد شود. برای انتخاب بهترین گونه های سازگار، گیاهان مورد بررسی در دو گروه گندمیان و بوته ای ها در یک طرح آماری به روش بلوکهای کاملاً تصادفی در چهار تکرار مورد مقایسه قرار گرفتند. کشت به صورت نشاء کاری و بوته کاری بوده و برای مدت سه سال آزمایش ادامه داشت. نتایج حاصل به شرح ذیل می باشد: 1- گونه مرتعی Panicum antidotale از نظر تولید علوفه، قطر پوشش و ارتفاع رشد، از همه گونه ها برتر بود. 2- گونه مرتعی بومی Pennisetum divisum و گونه اصلاح شده Amrican Cenchrus ciliaris Var. از نظر تولید، قطر پوشش و ارتفاع رشد در رتبه بعدی قرار گرفتند.