مهارت افزایی مرتعدار در راستای مدیریت مشارکتی مرتع مطالعه موردی: مراتع کوهستانی کل قوچ و دشتیار شهرستان تالش استان گیلان

مراتع به عنوان بخشی از منابع تجدید پذیر، اصلی ترین منبع تغذیه دام به شمار می روند. کشور ایران به دلیل دارا بودنشرایط اقلیمی و جغرافیایی خاص و با وجود رشتهکوههای البرز و زاگرس از دیرباز بستر مناسبی برای دامداری بوده است. از این رومراتع منافع بسیار زیادی را چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم عاید جامعه می نماید. تولید علوفه، تامین آب، حفظ آب و خاک،حفظ تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی، تولید گیاهان دارویی و صنعتی، تلطیف آب و هوا، تولید غذا، خدمات طبیعت گردی و تفرجگاهی و... از جمله کارکردها و از دلایل اهمیت این منبع خدادادی میباشد. تحقیق حاضر با هدف مهارت افزایی مرتعدار در راستای مدیریتمشارکتی مرتع در مراتع ییلاقی کل قوچ و دشتیار، شهرستان تالش، استان گیلان به انجام رسید. ابزار گردآوری اطلاعات به صورتپرسشنامه ای و روش انجام تحقیق به صورت مصاحبه حضوری صورت پذیرفت. آمار و اطلاعات مورد نیاز به صورت مصاحبه تک به تکو بر اساس سه پرسشنامه تخصصی از ۶۱ بهره بردار و از دو سامان عرفی جمع آوری شد. به منظور برآورد از میزان شناخت مدیریت بهویژه مدیریت مشارکتی در سامانهای مورد نظر از پرسشنامه های تخصصی در این زمینه استفاده و نتیجه به صورت قابل قبول بیان میگردد. و نیز در راستای ارتقای مهارت و توان مالی بهره بردار بر اساس پرسشنامه های تخصصی مربوطه و با تکیه بر مصاحبه حضوری،استفاده چند منظوره از مراتع توصیه و مورد توجه بهره برداران است.

Keywords:

مهارت افزایی , مدیریت مشارکتی , استفاده چند منظوره , مرتع