ارزیابی توان توریستی و اکوتوریستی منطقه هزارجریب و نقش آن درتوسعه پایدار منطقه مطالعه موردی هزارجریب بهشهر

با گستر تمدن و رشد بیش از پیش شهرنشینی و زندگی مصنوعی و ماشینی تقاضای سیاحت و سیروسفر به ویژه به مناطق بکر و طبیعی روز به روز رو به افزایش است بطوریکه مشتاقان این امر با عنوان گردشگر و اکوتوریست درنقاط مختلف کره زمین این امر را به یک صنعت پرسود و دوستدار محیط زیست تبدیل کرده اند لذا توجه به ماهیت گردشگری و پیامدهای ناشی از آن وظیفه همه محققانی است که می توانند به نوعی دراین راه مفید واقع شوند دراین پژوهش سعی شده تا پتانسیل های یکی از بهشتهای گم شده ایران زمین درحوزه توریسم و اکوتوریسم بررسی شود روش تحقیق دراین پژوهش ترکیبی از روشهای تاریخی توصیفی اسنادی و میدانی است منطقه مورد بررشی هزارجریب بهشهر می باشد هزارجریب نامی است از دیرباز تاکنون به منطقه ای مشتمل بر مناطق کوهستانی شهرستانهای بهشهر، نکا، ساری و شرق سوادکوه در استان مازندران و قسمتی از ناحیه کوهستانی شهرستانهای سمنان و دامغان اطلاق می شود این منطقه جزئی از منطقه کوهستانی البرز بوده دارای روستاهای پراکنده و کوچک است نتایج بررسی نشان میدهد که با توجه به امکانات و پتانسیلهای غنی اعم از جنگل، مرتع معادن رودخانه آبشارها غارها و جانوران وحشی این منطقه مستعد اکوتوریسم بوده و وجود دره های زیبا اماکن مقدس کهن تپه های باستانی آثار قبرستانهای زمان زردشتیان و کهنتر از آن و روستاهای زیبا همراه با هوایی پاک و خنک ییلاقی آن را از پتانسیل بالای توریستی برخوردار نمودهاست.

Keywords:

توریسم , اکوتوریسم , هزارجریب , توسعه پایدار