محاسبه میزان محصولات حفاظت فردی تولیدی (ماسک و دستکش) و بررسی میزان آگاهی در مورد مدیریت آن در دوره شیوع کووید-۱۹ در شهر تهران در فصل بهار ۱۳۹۹

زمینه و هدف: تغییر کمیت و کیفیت پسماند تولیدی در نتیجه رعایت پروتکل های بهداشتی، نتیجه شیوع کووید-۱۹ است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین میزان محصولات حفاظت فردی تولیدی ناشی از رعایت پروتکل های بهداشتی مردم شهر تهران و همچنین آگاهی آنها در مورد مدیریت آن بوده است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که در بهار ۱۳۹۹ بر روی ۲۵۶۰ نفر از مردم شهر تهران از طریق پرسشنامه الکترونیک انجام شد. براساس درصد استفاده از ماسک و دستکش، میزان پسماند تولیدی محاسبه و از آزمون های من ویتنی و کروسکال-والیس برای تعین ارتباط بین متغیرها استفاده شد. یافته ها: ضریب کلی آلفای کرونباخ پرسشنامه برابر با ۰/۹۴ و میزان استفاده از ماسک و دستکش برابر با ۹۰/۷ و ۶۵/۷ درصد بوده است. ۷۰/۳ و ۵۲ درصد از جمعیت دو عدد ماسک و یک جفت دستکش در روز استفاده و تعداد ماسک و جفت دستکش آلوده روزانه به ترتیب ۱۴۵۳۰۴۰۷ و ۵۲۶۲۶۶۶ بوده است. آزمون من ویتنی نشان داد که بین جنسیت و وضعیت تاهل با آگاهی از مدیریت پسماندهای تولیدی تفاوت آماری معنی داری وجود دارد (۰/۰۰۱ > p). آزمون کروسکال-والیس نشان داد که بین وضعیت اقتصادی، اشتغال و سطح تحصیلات افراد و آگاهی آنها در مورد مدیریت پسماندهای تولیدی تفاوت معنی داری وجود دارد (۰/۰۰۱ > p). نتیجه گیری: با توجه به حجم بالای تولید پسماندهای حفاظت شخصی و عدم آگاهی یک سوم جمعیت شرکت کننده از انتقال ویروس از طریق پسماندهای آلوده، ضروری است که آگاهی بخشی لازم صورت گرفته تا با رعایت آن به قطع زنجیره انتقال ویروس کمک گردد.

Keywords:

Personal protective equipment , Knowledge , COVID-۱۹ , Health porotocols , Waste source separation , وسایل حفاظت فردی , آگاهی , کووید-۱۹ , پروتکل های بهداشتی , تفکیک در مبدا پسماند