اثر بخشی برنامه مداخله ماتریکس و مداخله کاهش آسیب بر شاخص های سلامت روان و نگرش به روابط آسیب زا در دختران دانش آموز مقطع متوسطه دوم آسیب دیده از رابطه با جنس مخالف

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه مداخله ماتریکس و آموزش کاهش آسیب بر شاخص­های سلامت روان و نگرش به روابط آسیب­زا در دختران دانش­آموز مقطع متوسطه دوم آسیب دیده از رابطه با جنس مخالف بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، سه­گروهی دو مرحله­ای (پیش آزمون و پس­آزمون) بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران آسیب دیده از رابطه با جنس مخالف بودند که از بین آن­ها ۳۶  نفر به صورت هدفمند انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۲ نفر) گمارده شدند. برای سنجش متغیر وابسته در مراحل پیش آزمون و پس­آزمون از چک لیست نشانگان و مقیاس نگرش به روابط آسیب­زا استفاده شد. گروه مداخله ماتریکس و مداخله کاهش آسیب، هریک به­ مدت ۱۰ جلسه، تحت درمان قرار­گرفتند ولی گروه کنترل هیچ درمانی دریافت ننمود. داده­ها از طریق تحلیل کوواریانس چند­متغیری (مانکوا) و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل گردید. نتایج نشان داد که در مرحله پس­آزمون پس از کنترل پیش­آزمون در اضطراب (۰۰۱/۰=p)، افسردگی (۰۰۱/۰=p)، خصومت (۰۰۲/۰=p)، حساسیت بین فردی (۰۰۱/۰=p) و پارانویا (۰۰۷/۰=p) بین گروه مداخله ماتریکس و گروه آموزش کاهش آسیب با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. در مولفه­های نگرش به روابط آسیب­زا نیز در دو بعد آسیب عاطفی (۰۰۱/۰=p) و آسیب­های اجتماعی (۰۴۶/۰=p) مداخله ماتریکس نسبت به گروه آموزش آسیب و گروه کنترل و در  آسیب تحصیلی (۰۱۲/۰=p) نیز گروه مداخله ماتریکس فقط نسبت به گروه کنترل دارای تفاوت  معناداری بود.

Keywords:

آموزش کاهش آسیب , رابطه با جنس مخالف , دختران دانش آموز , سلامت روان , نگرش به روابط , مداخله ماتریکس