چگونه توانستم مشکل کم رویی و کم صحبتی فاطمه دانش آموز پایه سوم را بهبود ببخشم.

خانواده نقش اساسی در حفط سلامت روانی کودکان دارد.برخلاف نیازهای جسمی،نیازهای روحی واحساسی کودک ممکن است مشخص نباشد و به همین دلیل نادیده گرفته می شود،اما این نیازها به اندازه نیازهای جسمی مهم هستند.برآورده شدن نیازهای روحی کودک و در یک کلام سلامت روانی آنها باعث می شود بچه ها خوب تفکر کنند،پیشرفت های اجتماعی داشته و مهارت های جدید را به خوبی بیاموزند.علاوه براین،دوستان خوب و کلمات تشویق آمیز از جانب بزرگسالان همه برای کمک به پیشبرد اعتماد به نفس و ایجاد عزت نفس مهم بوده و نگرش اورا نسبت زندگی بهبود می بخشد.در سال تحصیلی ۱۳۹۹- ۱۴۰۰ وقتی که مشاهده کردم،فاطمه به هنگام قرارگیری در یک جمع بسیار ساکت و گوشه گیر است،و از دیدگاه دیگران این سکوت وی بخاطر ادب اوست اما بنظرم رسید که این رفتار و کم حرفی او در حضور دیگران بیش از حد است و شاید او دچار مشکلی است که دیگران و حتی پدر و مادر او از وجود چنین مشکلی در فاطمه بی خبرند.کمی بیشتر که به رفتارهای او در جمع های مختلف دقت کردم،این مشکل بارزتر و آشکارتر شد به گونه ای که فهمیدم که او دربرقراری ارتباط با هم سن و سالانش نیز بسبار ضعیف است و برای صحبت کردن با آنها سخن چندانی برای گفتن ندارد و بچه های دیگر به راحتی می توانند نظر خود را بر وی تحمیل کنند.از این رو در صدد بهبود بخشیدن به مشکل فاطمه بر آمدم وبعد از تجزیه و تحلیل اطلاعات باپیشنهاد راهکارهایی این مشکل فاطمه را بهبود بخشم وبا ایجاد اعتماد به نفس و انگیزه او را برای مشارکت در گفتگو ها و اظهار نظر تشویق کنم.

Keywords:

کم رویی , دانش آموز , پایه سوم , خجالتی , اعتماد به نفس