بررسی موضوع «واقع گرایی» در زندگینامه خودنوشت «الایام» بر مبنای نظریه "ژرژ مای"

«الایام» زندگینامه خودنوشت طه حسین، ادیب معاصر مصری است که در آن خاطرات دوران کودکی و نوجوانی خویش را روایت کرده است. واقع­گرایی یا به عبارتی، گزارش عینی و واقعی رویدادها، یکی از مباحث مهم و دشوار در نگارش زندگینامه های خودنوشت است؛ "ژرژ مای" ناقد فرانسوی تلاش نموده است در کتاب خود «خود زندگینامه­نویسی» ماهیت، ابعاد و مرزهای این نوع ادبی را مشخص نماید و ­مسائلی همچون انگیزه نویسنده از نوشتن زندگینامه و چگونگی فرایند نگارش آن را واکاوی نماید، تبیین این دو موضوع در زندگینامه­های خودنوشت می­تواند تا حدود زیادی میزان واقع­گرایی نویسنده را در ثبت واقعیت­های تاریخی مشخص نماید. این جستار بر آن است تا با روش توصیفی – تحلیلی، و با تکیه بر چارچوبی که"ژرژ مای" برای زندگینامه­های خودنوشت تعیین کرده است، واقعیت های «الایام»، شامل تصاویری که طه حسین از کودکی خود و شخصیت های دیگر ارائه کرده وچگونگی پرداختن به حوادثی که اتفاق افتاده، موردبررسی قرار دهد و میزان پایبندی نویسنده را در بیان واقعیت­ها، تبیین کند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد گزارش طه حسین از شخصیت­ها و واقعیت­های تاریخی «الایام» متاثر از انگیزه وی و شیوه پرداخت خاطرات گذشته بوده است. در عین حال ارزش ادبی این اثر نه به انعکاس واقعیت­های تاریخی بلکه واقعیت­های ذهنی نویسنده است که وی را در برابر گذشته به انفعال وا داشته است.

Keywords:

زندگینامه خودنوشت , الایام , طه حسین , واقع گرایی , ژرژ مای