تعیین روایی ملاک مقیاس تبعیت از رژیم دارویی موریسکی در بیماران دیابتی نوع دو

مقدمه: عدم تبعیت از درمان در بیماران دیابتی منجر به کنترل ضعیف قند خون و افزایش خطر ابتلا به عوارض مزمن دیابت، بستری شدن در بیمارستان و مرگ ومیر می شود. میزان مناسب هموگلوبین گلیکوزیله به عنوان شاخص مدیریت موثر بیماری دیابت در نظر گرفته می شود. هدف این مطالعه بررسی روایی ملاک مقیاس تبعیت از درمان موریسکی با استفاده از میزان هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابتی نوع دو است. روش: در این مطالعه روش شناسی توصیفی همبستگی، ۲۰۴ بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به واحد دیابت شهر کرمانشاه در خرداد و تیرماه سال ۱۳۹۳ با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه تبعیت از درمان ۸ سوالی موریسکی(MMAS-۸) و نتایج آزمایش های هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c) این بیماران استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار PASW و روش های توصیفی، آزمون تی تست مستقل، همبستگی پیرسون، تست دقیق فیشر و کای اسکوئر در سطح معنی داری ۰۵/۰p≤ تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نمونه ها شامل ۴/۳۳ درصد مرد و ۶/۶۶ درصد زن با میانگین سنی ۶/۹±۱/۵۷ سال بودند و ۵۲ درصد افراد مورد مطالعه بی سواد بودند. ۱۲۹ نفر (۲/۶۳ درصد) از بیماران دارای هموگلوبین گلیکوزیله ۷ درصد و کمتر (مطلوب) و بر اساس نمره ابزار موریسکی تنها ۱۵ نفر (۴/۷ درصد) تبعیت از درمان مطلوب داشتند. بین تبعیت از درمان و جنسیت ارتباط معنی داری وجود داشته در حالی که بین نمره پایبندی به درمان با هموگلوبین گلیکوزیله هیچ ارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: به شکل غیرمنتظره ای بین نمره تبعیت از درمان مقیاس موریسکی با هموگلوبین گلیکوزیله ارتباطی وجود نداشت

تعیین روایی ملاک مقیاس تبعیت از رژیم دارویی موریسکی در بیماران دیابتی نوع دو Keywords:

Medication Adherence , Diabetes , Glycosylated Hemoglobin , تبعیت از رژیم داروئی , دیابت , هموگلوبین گلیکوزیله