تحلیل فضایی و کالبدی مناطق پر خطر در محلات شهری (مورد مطالعه: شهر بابلسر)

تحلیل فضایی جرائم با رویکرد کانون های جرم خیز به صورت راهکاری موثر برکنترل پیشگیری از جرائم شهری است. لزوم اطلاع و شناخت دقیق از مکان ها جرم خیز و زمانهای مسله دار و مشخص نمودن زمان پیک وقوع برخی از جرائم می تواند یاری رسان نیروهای امنیتی در سازماندهی مناسب و استفاده بهینه از حداقل نیرو با حداکثر کارکرد را به همراه داشته باشد. پژوهش حاضر با سیاست گذاری ها نسبت به کانون های جرم خیز شهرها با استفاده از تحلیل فضایی و تاثیر آن در پیشگیری از انواع جرائم شهری می پردازد. روش تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ شیوه اجرا، کمی و کیفی است ومطالعه موردی آن شهربابلسر می باشد، روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت کتابخانه ای، میدانی و توصیفی و تحلیلی بوده و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار Gis است. تطبیق محدوده های متراکم جمعیت و محل قرارگیری کانون های جرم خیز در سطح شهربلسر، نشان داد که بین عامل تراکم جمعیت و وقوع بزهکاری و شکل گیری کانون تمرکز جرائم در شهربابلسر ارتباط و همسویی قابل توجهی وجود دارد. در ارتباط محدوده بلوار ساحلی و پارکینگ صفر تا پنچ و محدوده شهرک جوادیه و امامزاده ابراهیم به عنوان محدوده های پرازدحام و متراکم شهر که دارای امکان کنترل می باشد مهم ترین کانون های جرم خیز شهر بابلسر شکل گرفته است. این مناطق بخصوص در محدوده جنوبی و شرقی دارای مشکلات جدی از جمله عدم تعادل ساختاری در زمینه هایی چون کوچکی قطعات اراضی و ابعاد کم منازل، کیفیت پایین مصالح و عدم وجود شبکه معابر استاندارد و غیر فنی بودن اکثر ساخت و سازها و کمبود تسهیلات زیر بنایی و همچنین بالا بودن و غیر بومی بودن تعداد جمعیت ساکن در آن می باشد که موجب ناپایداری زندگی شهری در این محدوده ها شده است(مصداق این قضیه در رابطه با منطقه شرقی بیشتر می باشد، به این دلیل که منطقه غربی شهر از ساختار کالبدی مناسب تر و همچنین توجه بیشتر به لحاظ کنترل اجتماعی و وجود نیرو برخوردار است.

Keywords:

پیشگیری از جرم , جرائم شهری , کانون های جرم خیز , سیستم تحلیل فضایی , شهربابلسر