ارزیابی قضایی حل وفصل اختلافات بین المللی زیست محیطی

توسل دولتها به روشهای حقوقی در حل اختلافات زیست محیطی، موجد ضمانت حقوقی مناسب در التزام تابعین حقوق بینالملل جهت اجرای تعهدات زیست محیطی خود که هدف اساسی آن صیانت همهجانبه از محیط زیست جهانی است، میباشد. از اینرو نقش مراجع حقوقی بینالمللی، در تقویت ضمانت اجرای تعهدات زیست محیطی دولت که اغلب ازنوع تعهدات عام محسوب میگردند، غیرقابل انکار است. این مقاله در صدد است با روش تحلیلی – توصیفی به این پرسش پاسخ دهد که «توسل به روشهای حقوقی در حل اختلافات زیست محیطی چه نقشی در تضمین اجرای تعهدات بینالمللی دولت برای کاهش تخلفات محیط زیستی دارد؟» لذا با بررسی اسناد الزامآور موضوعی و تحلیل روشهای حقوقی، نقش مراجع قضایی بینالمللی در تقویت ضمانت اجرای تعهدات زیست محیطی و ضرورت تبیین تعامل مقررات حقوق بشری در حوزه محیط زیست و در نهایت، صیانت از محیط زیست در قبال رفتار دولت را بررسی کرده و در مییابیم که التزام دولت در حل اختلافات زیست محیطی با توسل به روشهای حقوقی، علاوه بر توسعه حقوق بینالملل محیط زیست، به ایجاد ضمانتهای اجرایی مناسب در االتزام به تعهدات بینالمللی دولت نسبت به اجزاء محیط زیست و نسل بشر منجر میشود.