بررسی عوامل موثر بر رهیافت توسعه میان افزا (مطالعه موردی منطقه ۱۲ شهر تهران، محله سنگلج)

توسعه میان­افزا یا توسعه از درون درحقیقت نوعی از توسعه است که برخلاف سایر سیاست­های توسعه شهری، در بستر شهر موجود و با حضور ساکنان و شهروندان و واحدهای همسایگی صورت می­پذیرد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر تحقق­پذیری توسعه میان­افزا، به­روش پیمایشی درسه زمینه کیفیت فضا، مشارکت ساکنان و سرمایه­گذاری عاملان انجام گرفته است. حوزه پژوهش محله سنگلج در منطقه ۱۲ شهرتهران بوده و جامعه آماری آن شامل سه گروه ساکنان، افرادگذری و صاحبان سرمایه بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برآورد شد که به شیوه نمونه­گیری طبقه­ای به­روش تصادفی دردسترس انتخاب شده­اند. ابزارگردآوری اطلاعات شامل۳ پرسشنامه محقق­ساخته(ساکنان، صاحبان­ سرمایه و افرادگذری) است. داده­ها با روش­های تحلیل­عاملی اکتشافی، رگرسیون چندمتغیره و به شیوه مقایسه دودویی ساعتی، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد؛ از میان عوامل کیفیت فضا، مشارکت و سرمایه­گذاری، کیفیت فضا مهمترین عامل در توسعه میان­افزا در بافت­های فرسوده شناسایی شد. همچنین از میان عوامل موثر برکیفیت فضا، پویائی فضا، از میان عوامل موثر بر مشارکت ساکنان، روابط همسایگی، و از میان عوامل موثر بر سرمایه­گذاری خصوصی، تسهیلات صدور پروانه ساخت و وام ساخت مسکن بافت­های فرسوده، بیشترین تاثیر را دارد.

Keywords:

توسعه میان افزا , مشارکت ساکنان , کیفیت فضای شهری , سرمایه گذاری عاملان , محله سنگلج تهران .