پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر براساس درماندگی روانشناختی و تحمل پریشانی در نوجوانان بزهکار

زمینه و هدف: بزهکاری نوجوانان از مشکلات اساسی بسیاری از جوامع است که به علت آسیب ها و خسارت هایی که در زندگی قربانیان و بزهکاران و در مقیاس وسیع تر، جامعه بر جای می گذارد، سبب ایجاد نگرانی فراوان از سوی نهادهای مختلف شده است؛ لذا این پژوهش با هدف پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر بر اساس درماندگی روان شناختی و تحمل پریشانی در نوجوانان بزهکار انجام شد. روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه نوجوانان بزهکار کانون اصلاح و تربیت شهر شیراز در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. از بین جامعه آماری ۱۰۰ نفر از نوجوانان بزهکار به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خطرپذیری نوجوانان (ARQ)، درماندگی روان شناختی DASS- ۲۱ و تحمل پریشانی (DTS) استفاده شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین درماندگی روان شناختی با رفتارهای پرخطر در نوجوانان بزهکار همبستگی مثبت معناداری وجود دارد (۰۱/۰=P). بین تحمل پریشانی با گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان بزهکار همبستگی منفی معناداری وجود دارد (۰۱/۰=P). همچنین نتایج نشان داد که درماندگی روان شناختی با ضریب بتای ۱۴/۰ و تحمل پریشانی با ضریب بتای ۱۷/۰-، قادر به پیش بینی رفتارهای پرخطر در نوجوانان می باشند (۰۱/۰=P). نتیجه گیری: بنابراین با توجه به یافته ها می توان گفت درماندگی روان شناختی و تحمل پریشانی پیش بینی کننده گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان بزهکار هستند.

Keywords:

High-risk behavior , Distress tolerance , Psychological helplessness , Delinquent adolescents , رفتارهای پرخطر , تحمل پریشانی , درماندگی روانشناختی , نوجوانان بزهکار