بررسی تاثیر روان درمانی بدنی بر قابلیت های هوش عملی دانش آموزان ابتدایی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی بدنی بر قابلیت های هوش عملی دانش آموزان ابتدایی انجام شده است. این پژوهش از نوع شبه­ آزمایشی بود و در این راستا، طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان ابتدایی ۴ مدرسه دولتی(دو پسرانه- دو دخترانه) در  ناحیه ۶ شهر مشهد بود که در سال تحصیلی ۹۷- ۱۳۹۸مشغول به تحصیل بودند. با استفاده از نمونه گیری در دسترس ۴۲ نفر از دانش آموزان مقطع ابتدایی در دو گروه به صورت تصادفی گمارش شدند: ۱۰ نفر پسر و ۱۰ نفر دختر در گروه کنترل، ۱۲ نفر پسر و ۱۰ نفر دختر در گروه آزمایش تحت مداخله روان درمانی بدنی قرار گرفتند. دوره روان درمانی بدنی برای گروه ازمایش در ۳۶ جلسه ۶۰ دقیقه ای به مدت ۳ ماه ارائه گردید و در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزار سنجش مورد استفاده در این پژوهش آزمون هوش گودیناف بود. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. با اجرای آزمون تحلیل کواریانس دو گروهی برای مقایسه تفاوت های پس آزمون دو گروه، با کنترل پیش آزمون، نتایج نشان داد که روان درمانی بدنی در افزایش قابلیت های هوش عملی دانش آموزان ابتدایی تاثیر معناداری داشته است (۰۵/۰>p).

Keywords:

روان درمانی بدنی , هوش عملی , دانش آموزان ابتدایی