رابطه علی هیجان های مثبت و خودکارآمدی با تخیل از طریق انگیزش درونی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه علی هیجان­های مثبت و خودکارآمدی با تخیل از طریق انگیزش درونی است. دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر رامهرمز جامعه آماری تحقیق حاضر را تشکیل داده بودند که از بین آنها ۳۱۰ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد نظر از پرسشنامه هیجان های پیشرفت پکران، گوئتز و پری، مقیاس خودکارآمدی نظامی شوآرتز و جروسلم، انگیزش درونی آمابیل و پرسشنامه  ۲۰ ماده ای تخیل ساخته سواری استفاده گردید. طرح تحقیق همبستگی است و جهت آزمون فرضیه های تحقیق، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری و آزمون معادلات ساختاری استفاده شد. تحلیل داده­ها، نشان داد که ضمن اصلاح مدل پیشنهادی، هیجان­های مثبت با انگیزش درونی و تخیل، خودکارآمدی با تخیل و انگیزش درونی با تخیل رابطه علی مثبت داشتند. از آنجایی که عمل تخیل یک مهارت است، لذا برای ایجاد آن می­توان هیجان­های مثبت، خودکارآمدی و انگیزش درونی را تقویت و پرورش داد.

رابطه علی هیجان های مثبت و خودکارآمدی با تخیل از طریق انگیزش درونی Keywords:

هیجان های مثبت , خودکارآمدی , تخیل , انگیزش درونی