تحلیل آداب روز شنبه بر مبنای حالات اصحاب سبت در لحظه ی مواجهه با عذاب مسخ

خداوند متعال در آیه ی ۴۷ سوره ی مبارکه ی نساء می فرماید: ای کسانی که به شما کتاب داده شده است به آنچه فرو فرستادیم و تصدیق کننده ی همان چیزی است که با شماست ایمان بیاورید پیش از آنکه چهره هایی را محو کنیم و در نتیجه آنها را به قهقرا باز گردانیم یا همچنانکه اصحاب سبت را لعنت کردیم آنان را نیز لعنت کنیم و فرمان خدا همواره تحقق یافته است. رسول خدا (ص) در خطبه ی غدیر و در تفسیر آیه ی شریفه ی «یا ایها الذین اوتوا الکتاب آمنوا بما نزلنا مصدقا لما معکم من قبل ان نطمس وجوها فنردها علی ادبارها او نلعنهم کما لعنا اصحاب السبت وکان امر الله مفعولا» (نساء : ۴۷) می فرماید: ... ای گروه مردم! به خدا و پیامبرش و نوری که با او نازل شده ایمان بیاورید پیش از آنکه صورت [انسانی] گروهی را محو کنیم، سپس به پشت سر باز گردانیم. ای گروه مردم! نور خداوند در من راه یافته، سپس در علی (ع) و پس از آن در نسل او تا قائم مهدی (عج) جاری خواهد بود، کسی که حق خدا و هر حقی را می گیرد، از ماست؛ زیرا خداوند ما را حجتی بر اهل تقصیر و عناد و خلاف و خیانت و گناه و ستم در میان همه ی جهانیان قرار داده است. با توجه به بیان رسول خدا (ص) و عبارت «... معاشر الناس آمنوا بالله و رسوله و النور الذی انزل معه من قبل ان نطمس وجوها فنردها علی ادبارها ...» که در بخشی از خطبه ی غدیر به آن اشاره شده است، مشاهده می شود که معنا و مفهوم «نطمس» در آیه ی شریفه ی «ولو نشاء لطمسنا علی اعینهم فاستبقوا الصراط فانی یبصرون» (یس: ۶۶) نیز وارد گردیده است حال آنکه در آیه ی شریفه ی «ولو نشاء لمسخناهم علی مکانتهم فما استطاعوا مضیا ولا یرجعون» (یس: ۶۷) بار دیگر از عذاب مسخ صحبت به میان آمده است. امام صادق (ع) می فرماید: در شب بیست و سوم به نام امام قائم (عج) ندا شود و در روز عاشورا قیام کند، آن روزی است که حسین ابن علی (ع) در آن کشته شده، گویا آن جناب را می نگرم که در روز شنبه (یوم السبت) دهم محرم در میان رکن و مقام ایستاده است و جبرئیل (ع) در سمت راست او فریاد می زند: بیعت برای خدا! پس شیعیان آن حضرت از اطراف زمین به سویش رهسپار شوند درحالی که زمین زیر پایشان به سرعت پیچیده شود تا خدمتش رفته و با او بیعت کنند. خدا به وسیله ی او زمین را از عدل و داد پر کند چنانچه از جور و ستم پر شده باشد. امام صادق (ع) در تفسیر آیه ی شریفه ی «سنریهم آیاتنا فی الآفاق وفی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق اولم یکف بربک انه علی کل شیء شهید» (فصلت: ۵۳) می فرماید: خداوند در وجودشان مسخ شدن را به آن ها نشان می دهد و تنگ شدن عرصه ی هستی در جهان را به ایشان می نمایاند؛ در نتیجه آنان به قدرت خداوند در وجودشان و جهان هستی پی می برند و خروج قائم (عج) که حقیقتی از سوی پروردگار است را خواهند دید.

Keywords:

روز شنبه , یوم السبت , اصحاب سبت , عذاب مسخ