معنا شناسی «آیین حمل تابوت» به عنوان میراث نبوت و امامت در شریعت های الهی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 390

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

GHADIRCONF07_073

تاریخ نمایه سازی: 26 بهمن 1400

Abstract:

آیین حمل تابوت در طول تاریخ همواره نشانه ی عهد الهی بوده است. امام صادق (ع) می فرماید: خداوند متعال در هنگام طوفان به حضرت نوح (ع) درحالی که در کشتی بود وحی فرمود تابوتی که در آن استخوان های حضرت آدم (ع) بود را به داخل کشتی حمل نماید. سپس به امر حق تعالی نوح (ع) تابوت را در غری دفن کرد که بعد از آباء طاهرین رسول خدا (ص) [حضرت آدم (ع) و حضرت نوح (ع)] احدی کریم تر از امیرالمومنین (ع) در آن سکونت اختیار نکرده است. امام موسی کاظم (ع) می فرماید: زمانی که ماه بر بنی اسرائیل طلوع نمی کرد، خدا به موسی (ع) وحی فرمود تابوت یوسف (ع) را از مصر بیرون آورد و به او بشارت داد که چون تابوت یوسف (ع) را بیرون آوری ماه طلوع کند. هنگامی که موسی (ع) تابوت را از کنار رود نیل بیرون آورد، ماه برآمد و تابوت را با خود به شام بردند. در قرآن کریم دو مرتبه به عبارت «تابوت» در آیه ی ۲۴۸ سوره ی مبارکه ی بقره و آیه ی ۳۹ سوره ی مبارکه ی طه اشاره گردیده است. آیه ی ۲۴۸ سوره ی مبارکه ی بقره در مورد انتخاب طالوت از جانب خداوند به فرمانروایی قوم بنی اسرائیل و اعطای تابوت عهد به عنوان نشانه ی پادشاهی او می باشد. آیه ی ۳۹ سوره ی مبارکه ی طه مربوط به قرار دادن حضرت موسی (ع) در تابوت می باشد که توسط مادر او و به امر خدا صورت پذیرفت. با توجه به بیان امیرالمومنین (ع) در حدیث «فاذا انا مت فاغسلنی و کفنی و حنطنی بحنوط جدک و ضعنی علی سریری و لا یقربن احد منکم مقدم السریر فانکم تکفونه فاذا حمل المقدم فاحملوا الموخر و لیتبع الموخر المقدم حیث ذهب فاذا وضع المقدم فضعوا الموخر ثم تقدم ای بنی فصل علی فکبر سبعا فانها لن تحل لاحد من بعدی الا لرجل من ولدی یخرج فی آخر الزمان یقیم اعوجاج الحق فاذا صلیت فخط حول سریری ثم احفر لی قبرا فی موضعه الی منتهی کذا و کذا ثم شق لحدا فانک تقع علی ساجه منقوره ادخرها لی ابی نوح و ضعنی فی الساجه ثم ضع علی سبع لبن کبار ثم ارقب هنیهه ثم انظر فانک لن ترانی فی لحدی» و تدبیر در عبارت «لن تحل لاحد من بعدی الا لرجل من ولدی یخرج فی آخر الزمان»، مسئله ی «تابوت عهد امامت» از نمادهای ظهور قائم آل محمد (عج) در آخرالزمان معرفی گردیده است. مسئله ی «تابوت عهد امامت» پس از شهادت امیرالمومنین (ع) در خاکسپاری امام حسن مجتبی (ع) پس از شهادت و همچنین در عهد به جای مانده از امام حسین (ع) و شهدای کربلا (ع) به شکلی کاملا پیوسته تجلی یافته است. این عهد همچنان در حمل نمادین گهواره ی حضرت علی اصغر (ع) در ماه محرم مشاهده می گردد.

Authors

سجاد فرهادی کیا

دانش آموخته ی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران- مهندسی راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب