دانش، نگرش و عملکرد مردم در خصوص طغیان بیماری های اسهالی ناشی از آب و غذا در منطقه پردیس و رودهن در سال ۱۳۹۲

مقدمه: بیماری های منتقله از آب و غذا یک مشکل جهانی در حال افزایش در سراسر جهان تلقی می شود. هدف این مطالعه مقایسه میزان آگاهی نگرش و رفتار ساکنین شهرهای پردیس (جامعه دچار اپیدمی) و رودهن (جامعه کنترل) متعاقب اپیدمی  در زمستان سال ۱۳۹۲ بوده است. روش ها:  این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی-تحلیلی است. نمونه مورد مطالعه: ۵۱۲ نفر از مردم شهرستان های پردیس و رودهن با سن بیش از ۱۵ سال بود که به روش تصادفی انتخاب شدند که با جامعه مواجهه با اپیدمی (پردیس) ۲۵۶ نفر و جامعه کنترل (شهر رودهن) ۲۵۶ نفر مصاحبه گردید. از پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج: میزان مشارکت در این مطالعه در جامعه مورد ۹۴ درصد و در جامعه اپیدمی ۹۵% بدست آمد. میانگین کل نمره آگاهی، نگرش و عملکرد شرکت کنندگان به ترتیب ۶۳/۴±۳۴/۱۶، ۰۳/۵±۸۱/۳۲ و ۶۶/۲±۵۱/۱۰ بدست آمد. مردم شهر پردیس (جامعه اپیدمی) آگاهی، نگرش و عملکرد کمتری نسبت به شهر رودهن (جامعه کنترل) در خصوص بیماری ها ی منتقله از راه آب و غذا داشتند. همچنین میانگین نمره  KAPدر میان شهرنشینان (۰۱۷/۰=P ,۰۱۴/۰=P , ۰۰۲/۰=P)، متاهلین (۰۰۴/۰=P ,۱۴۰/۰=P ,۰۴/۰=P) و در میان کسانی که عمده ترین منبع کسب اطلاعات بهداشتی خود را طی ۳۰ روز گذشته از طریق تلویزیون اعلام کرده بودند (۹۵۰/۰=P , ۱۵/۰=P , ۰۰۱/۰= P) بیشتر بود. رگرسیون خطی نشان داد به ازای یک نمره افزایش آگاهی، نمره عملکرد ۷۲/۰ و به ازای یک واحد افزایش در نمره نگرش ۷۲/۰نمره عملکرد افزایش یافت. نتیجه گیری: آگاهی، نگرش و عملکرد مطلوب می تواند یک عامل پیش گیرنده در ابتلاء به طغیان های ناشی از آب و غذا باشد. همچنین نقش موثر برخی رسانه ها نظیر تلویزیون و مراکز بهداشتی درمانی خود عامل موثر پیش گیرنده دیگر است.

Keywords:

Knowledege , Attitude , Food-Borne and Water-Borne Disease , Outbreak , Pardis , آگاهی , نگرش , بیمار ی های ناشی از آب و غذا , طغیان , پردیس