بررسی رابطه بین اینرسی سازمانی و نوآوری با توجه به نقش میانجی اشتیاق شغلی کارکنان تامین اجتماعی

نیروی انسانی به عنوان با ارزش ترین سرمایه یک سازمان و جامعه محسوب می­شود؛ لذا از دیرباز کشورها بر روی این نیروی با ارزش سرمایه­گذاری کرده و سعی در بارور نمودن آن دارند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اینرسی سازمانی و نوآوری با توجه به نقش میانجی اشتیاق شغلی کارکنان تامین اجتماعی زاهدان می­باشد. روش پژوهش توصیفی پیمایشی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان اداره کل سازمان تامین اجتماعی زاهدان به تعداد ۵۰۰ نفر است. با استفاده از جدول مورگان، حجم نمونه آماری ۲۱۷ نفر تعیین شد و نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اینرسی سازمانی هاگ (۲۰۱۴)، پرسشنامه نوآوری جیمنز و همکاران (۲۰۱۱) و پرسشنامه اشتیاق شغلی سالوناوا و شوفلی(۲۰۰۲) می باشد. روایی صوری و محتوایی از طریق تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با ۸۱/۰، ۸۵/۰، ۸۷/۰ محاسبه شد که حاکی از پایایی مناسب ابزار پژوهش است. داده­های به دست آمده، با استفاده از نرم افزارهای SPSS ۲۰ و Smart PLS  به روش مدل سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد متغیر میانجی اشتیاق شغلی در رابطه بین اینرسی سازمانی بر نوآوری معنادار است. 

Keywords:

اینرسی سازمانی , نوآوری , اشتیاق شغلی , کارکنان تامین اجتماعی , زاهدان