سه پرنده اهورایی( باز ، کبوتر، کلاغ) در شعر سهراب سپهری

   در فرهنگ مردم باستان پرندگان دارای نیروهای ماوراء الطبیعی و شگفت هستند. گاه نقشی سمبلیک به آنان می دهند؛ آنان را موجوداتی ارزشمند ، قابل احترام و دارای تقدس می دانند و گاه نیروهایی ضد دیوی به آنان نسبت می دهند. در اساطیر، عناصر و پدیده های آسمانی به شکل و هیئت پرنده توصیف می شود. نگاه سهراب به پرندگان چون سایر عناصر خلقت، فراسویی است . او نیز چون نیاکان باستانی خویش پرنده را پیوند دهنده زمین به آسمان و تجلیاتی از پدیده های آسمانی( صاعقه، طوفان، خورشید)، آزادی، زندگی ،الهام غیبی و دارای فره ایزدی می داند. سهراب در پی برهم زدن برخی باورهای عامیانه  است که در میان مردم عصرحاضر نهادینه شده است. هدف از این جستار دریافتی تطبیقی میان برخی باورهای باستانی و افکار شاعر مورد بحث در این مقوله است. از این رو نگارنده ابتدا به تحلیل اعتقادات دیرین در زمینه سه پرنده باز ،کلاغ وکبوتر پرداخته و سپس بازتاب آن افکار و باورها را در شعر سهراب مورد واکاوی قرارداده است. نگارشگر این سطور در پی آن است که به دریافتی مشترک میان اعتقادات ادیان کهن و شعر سهراب دست یابد.

Keywords:

ادیان باستان , باز , کبوتر , کلاغ , سهراب