پیش بینی اضطراب ویروس کرونا بر اساس تاب آوری، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سایبرکندریا

مقدمه: یکی از تاثیرات همه گیری بیماری کووید-۱۹، افزایش سطح اضطراب ناشی از آن بوده است. در این راستا، شناسایی و هدف قرار دادن عوامل پیش بینی­کننده آن می تواند در مدیریت اضطراب ویروس کرونا موثر باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر، پیش بینی اضطراب ویروس کرونا بر اساس تاب آوری، تنظیم شناختی هیجان و سایبرکندریا بود. روش کار: در قالب یک طرح همبستگی از بین افراد ۱۸ تا ۶۰ سال ساکن شهر اصفهان با استفاده از روش نمونه ­گیری در دسترس و از طریق شبکه های اجتماعی، ۴۰۹ نفر انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های اضطراب ویروس کرونا Lee، تاب آوری  Connorو Davidson، تنظیم شناختی هیجان Garnefski و  Kraaijو شدت سایبرکندریای McElroy و همکاران جمع ­آوری شد. داده­ ها با استفاده از رگرسیون چندگانه همزمان و نرم­ افزار SPSS-۱۹ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، متغیرهای تاب آوری، زیرمقیاس های ملامت خویش و پذیرش در متغیر تنظیم شناختی هیجان و سایبرکندریا، در مجموع ۵/۱۵ درصد از واریانس اضطراب ویروس کرونا را پیش بینی کردند (۰۵/۰>P). نتیجه­ گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که تاب­ آوری، برخی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان همچون ملامت خویش و پذیرش و همچنین سایبرکندریا با اضطراب ویروس کرونا ارتباط معنادار داشته و قادر به پیش ­بینی آن هستند. بر این اساس، با طراحی پژوهش­ های مداخله ­ای همچون تاثیر آموزش تاب­ آوری، تنظیم هیجان و مدیریت سایبرکندریا بر اضطراب ویروس کرونا می­توان به نتایج علی دست یافت و سپس این نتایج را برای مدیریت اضطراب ویروس کرونا در قالب آموزش­ های همگانی در جامعه مطرح کرد.

Keywords:

Coronavirus , Anxiety , Resilience , Emotion regulation , اضطراب ویروس کرونا , تاب آوری , راهبردهای تنظیم شناختی هیجان , سایبرکندریا