تفاوتهای رفتاری، عاملی برای جلوگیری از ادغام هیبریدها در جمعیت سگ سانان وحشی

در جریان اهلی سازی، سگها برای ویژگیهایی انتخاب شدند که آنها را قادر میساخت برخی از علائم و رفتارهای انسانی را درک کرده و ارتباط وسیع تری را با انسان برقرار سازند. این توانایی به نظر نمیرسد در گرگها و سگ-گرگهای هیبرید وجود داشته باشد و به طور کلی هیبریدهای سگ-گرگ نسبت به سگها کمتر قابل پیشبینی و قابل کنترل هستند. یک مطالعه گسترده ژنتیکی، بیوشیمیایی و ریخت شناسی بیان میکند که بسیاری از رفتارهای فنوتیپی پایه ژنتیکی دارند. به همین دلیل انتظار میرود که رفتارهای زاده های هیبرید ترکیبی از رفتارهای هر دو والد باشد. هیبریداسیون در درجه اول در مواردی ثبت شده است که گونه های وحشی دارای جمعیت کوچکی بوده اند. در لبه توزیع(حاشیه مناطق حفاظت شده) قرار داشتند و یا در انتشار جداگانه موفق به پیدا کردن جفت مناسب نشده اند. تحقیقات متعددی که از سال ۱۹۹۹ تا کنون انجام گرفته است ثابت میکند که جفت گیری هیبرید ما بین یک سگ ماده و یک گرگ نر بسیار نادر است و یا هیبرید متولد شده آنها نمیتواند خودش را به جمعیت گرگها ادغام کند. از طرف دیگر تمام هیبریداسیونهای تایید شده مابین دو گونه شامل جفتگیری گرگ ماده و سگ نر بوده است. در بسیاری از موارد تفاوت رفتار مانع از ادغام هیبریدها در جمعیت سگ سانان وحشی میشود. بخشی از این امر ممکن است به دلیل رفتار متفاوت سگها نسبت به سایر سگ سانان وحشی باشد. سگهای امروزی نتیجه هزاران نسل تلاش در جهت اهلی سازی هستند. هیبریداسیون بیانگر شکست و اختلال درانتخاب ژن و تغییرات رفتار مورد انتظار در مسیر اهلی سازی است.

Keywords:

هیبریداسیون , گرگهای خاکستری , جمعیت کوچک , اهلی سازی