تبیین رمان هیس با توجه به مولفه های پست مدرنیسم (شالوده شکن )

پست مدرنیسم یکی از جنبشهای مهم و تاثیر گذار چند دهه ی اخیر در بسیاری از هنرها از جمله داستان نویسی در جهان و همچنین ایران است. ویژگی های رمان پست مدرن را می توان: شک گرایی، نسبی گرایی، روی آوری به تکثرگرایی، آمیزش فرهنگ ها و سبک های متعلق به ادوار مختلف، حضور راوی غیر قابل اعتماد، در هم شکسته شدن مرزهای زمانی و مکانی، شالوده شکنی و ساختارزدایی، قطعه قطعه شدگی، عدم انسجام، تناقض گویی، جابه جایی، طنز تلخ، چند صدایی، بازی های زبانی، توجه به ایده های هستی شناسی در برابر ایده معرفت شناسی مدرن،فرجام های نامعین و چندگانه در داستان می توان نام برد یکی از نشانه های پست مدرنیستی، ساختار شکنی یا شالوده شکنی است. داستان نویسی پسامدرن درباره خود زبان و کنش داستان نویسی در صدد سلب اقتدار از »فراروایت« هستند. فراروایت نظامی دلالتی- معرفتی است که مدعی کاشف معنای نهایی یا درک حقیقت است و می کوشد سلطه خود را بر ساختار دلالتی همه متون کاشف معنای نهایی یا درک حقیقت است و می کوشد سلطه خود را بر ساختار دلالتی همه متونرمان نسبتا بلند »هیس« نوشته ی محمدرضا کاتب نیز تاثیر فراوان از این نهضتو جنبش اجتماعی- سیاسی- ادبی گرفته است. برخی از نشانه های ساختار شکنانه ی پست مدرنیستی رمان هیس عبارتند:ازتکثر گرایی، عصیان شخصیت ها نسبت به نویسنده، وحدت وجود در شخصیت ها، حضور داستان های چندگانه اما مشابه و در این مقاله سعی بر آن داریم تا با دلائل و مستندات لازم ثابت کنیم که نویسنده، رمان هیس را آگاهانه و با دیدگاه ساختار شکنانه ی پست مدرنیستی نوشته است.

Keywords:

ساختارشکنی , تکثرگرایی , وحدت وجود , عصیان شخصیتها , داستان داستان نویسی