اسلوب بیان و شیوه ی مجلس گویی مولانا در آثار منثورش (با تاکید بر کتاب فیه ما فیه)

با تحلیل سبک بیان نویسنده، شخصیت فردی، توان بیان و ساختار منظم حاکم بر اثر ادبی را می توان شناخت، به همین سبب شناخت روش بیان هر نویسنده ای درآمدی بر شناخت زیبایی شناسی ویزه ی او است. مولوی در زیبایی شناسی و سایر علوم از باورهای توحیدی و دینی الهام می گیرد تا ناهماهنگی ها و تناقضات صوری را در یک کلی واحد و کاملا منسجم و هماهنگ جمع نماید و آن را در آثار منثور خود به خصوص در فیه ما فیه و مجالس سبعه نشان دهد. آثار منثور مولوی یکی از پرشورترین و زیباترین متون منثور ادب فارسی است که اصلی وحدت بخش و نظم و غرض زیبایی شناختی بر آن حاکم است و پختگی اسلوب بیان مولوی در آن کاملا مشهود. در این پژوهش به تحلیل اسلوب بیان مولانا و جنبه های زیبایی شناختی آن در آثار منثورش پرداخته ایم و جهت تبیین مساله از برخی از اصول و نظریه های ادبی، عرفانی و روان شناختی بهره برده ایم.

Keywords:

اسلوب بیان , زیبایی شناسی , سبک شناسی , عرفان , مجالس سبعه , فیه ما فیه , مولوی