حمل و نقل عمومی اتوبوسرانی تندرو (BRT)و معیارهای موثر در طراحی سامانه ترافیکی آن

سامانه حمل و نقل اتوبوسرانی تندرو نوعی حمل و نقل سریع السیر همگانی مبتنی بر اتوبوس است که می تواند برای ایجاد یک سیستم حمل و نقل عمومی کارآمد و یکپارچه بکار رود. این سیستم علاوه بر اجزای تشکیل دهنده معمول در سیستم های اتوبوسرانی، نیازمند استفاده ار زیرساخت های مناسب و سیستم های هوشمند حمل و نقل می باشد. در این سیستم حرکت اتوبوس ها با سرعت و اطمینان بالا و در عین حال کمترین تداخل ترافیکی صورت می پذیرد. تراکم ترافیک و استفاده بیرویه مردم از وسایل نقلیه شخصی و در نهایت آلودگی هوا، همه و همه آثار ناشی از ناکارآمدی سیستم حمل ونقل عمومی موجود در کلانشهرها میباشد. نیاز به سیستمهای حمل ونقل همگانی با سرعت و کیفیت بالا به منظور به حداقل رساندن موارد فوق، سبب روی آوردن شهرهای توسعه یافته جهان مانند نیویورک و سانفرانسیسکو به سیستمهای تندرو حمل و نقل عمومی شده است. هرچه سطح برخورد این وسایل با سایر وسایل نقلیه بیشتر باشد اهمیت این مسائل نیز بیشتر بوده و تاثیرات آنها نیز نمود بیشتری پیدا خواهد کرد. طراحی تاسیسات و مسیر یک سیستم تندرو استاندارد، ایمن و کارا، پس از شناسایی کریدورهای حمل ونقل انبوه، از اقدامات اساسی توسعه زیرساختهای حمل ونقل همگانی به شمار می آید. بطور کلی اتوبوسرانی تندرو عبارت است از وسیله حمل ونقلی با انعطاف و کارایی بالا که ترکیبات و معیارهای مختلف فیزیکی، عملیاتی و اجزای مختلف سیستم را در یک سیستم یکپارچه و ثابت با کیفیت و کمیت بالاتر در بر میگیرد.

Keywords:

اتوبوسرانی تندرو , BRT , حمل و نقل عمومی , ترافیک شهری , ترافیک کلانشهر , معیار طراحی سامانه BRT