تبیین نقش فضاهای باز شهری در پرورش خلاقیت کودکان

امروزه با توسعه روزافزون، شهرها فاقد فضاهای شهری مطلوب میباشند. این فضاها بخش عمده ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان را به خود اختصاص میدهند. اندکی توجه به فضاهای شهری ما را متوجه این واقعیت حیرت آور خواهد کرد که کودکان و نوجوانان از خیابان ها، محلات و حتی پارک ها غایب اند و دردناک تر اینکه برخلاف همه شعارهایی که در حمایت از کودکان و نوجوانان سرداده شده و می شود کودکان تقریبا هیچ جایگاهی در ذهنیت نظام برنامه ریزی شهری کشور ندارد. همچنین روز به روز بر اهمیت آموزش و پرورش خلاقیت در کودکان افزوده میشود و این در حالی است که دیدگاه جامعه و سیستم آموزشی ما به خلاقیت صرفا جنبه تزیینی دارد. حتی در شهرهای بزرگ کشور جای خالی فضاهایی برای گردهمایی کودکان و آموزش آنها در جهت رشد خلاقیت آنها حس میگردد.بنابراین پژوهش حاضر به دنبال تاثیر فضاهای باز شهری بر افزایش یادگیری و خلاقیت انان است. پژوهش حاضر از نوع کیفی است و روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی است. نتایج حاکی از آن است که راهبرد مخاطب قرار دادن کودک در محیط اولویت برتر را داشته که راهکارهایی مانند استفاده از مشارکت و تصمیم گیری کودکان در مورد شهر مطلوب آنها، استفاده از علائم راهنما برای جهت یابی کودکان ، استفاده از مبلمان در مقیاس کودک و استفاده از رنگهای شاد در فضاهای شهری میتواند در این مهم موثر باشد

Keywords:

فضای باز , , کودک , دوستدار کودک , خلاقیت , یادگیری.