نقدو بررسی تاثیررنگ محیط ونحوه چیدمان آن بر یادگیری کودکان

معماری نه تنها قابلیت خلق فضاهایی با امکان ایجاد احساسات عمیق زیبایی شناسی را دارد، بلکه هنری است که می تواند به بیان ویژگی ها و توانایی های ذهنی افرادی که با آن سروکار دارند، بپردازد و به طور کلی بازتابی از شیوه درک زندگی آنان بشود و مقدمه ای برای آسیب شناسی وضعیت فعلی و ارائه راهکارهایی مناسب در جهت بهبود فضاهای کالبدی مدارس در آینده باشد. محیط یکی از اولین نقاطی است که در رفتار و ذهن انسان تاثیرگذار بوده و می تواند باعث رشد و بالندگی جسم و روح و ایجاد رفتارهای گوناگون در اجتماع انسان گردد. از دیدگاهی دیگر محیط معماری در چگونگی حس تعلق خاطر، اشیا، افراد، عوامل فیزیکی و مادی، ارتباط متقابل انسان با دیگر عناصر تاثیرپذیر مثل عناصر کالبدی نوجوانی و جوانی نقش مهمی را درارتقاء کیفیت آموزش و یادگیری و بروز خلاقیت دارا می باشددر همین راستا شناخت عناصر محیطی فضاهای آموزش و امکان انعطاف تکاملی ورشد، انعطاف پذیر کردن آن ها براساس تعاملات دانش آموزان و به حداکثر رساندن قابلیت های محیطی در طول زمان نقش بسزایی در ارتقاء کیفیت آموزش خواهد داشت. هدف پژوهش حاضر بررسی شرایط و ویژگی های طبیعی و مصنوع محیطی و با توجه به روانشناسی محیط و نیازهای روحی، درونی و بیرونی مدارس، فضاهای سبز، بهبود عوامل محیطی و جسمی کودکان می باشد و در پی پاسخ به این سوال است که کدام یک از عوامل محیط بر یادگیری کودکان موثر است؟ و هر کدام از این عوامل چه تاثیری بر یادگیری این کودکان دارد؟ جهت پاسخ به این سوالات ابتدا عوامل مختلف موثر در محیط یادگیری کودکان و تاثیر آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق مقاله حاضر توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد اصول روانشناسی محیط در تعامل با اصول معمارانه موثر فرض می شود و مطالعات حاضر در جهت راستی آزمایی، در راستای خلق الگوی مناسب طراحی فضاهای مناسب آموزشی این فرضیه و ارائه راهکارهای مناسب طراحی می باشد

Keywords:

کودک , روانشناسی محیطی , عناصر محیطی , محیط یادگیری , معماری , آموزش , فضاهای آموزشی