روابط سیاسی رژیم صهیونیستی و کشورهای حوزه خلیج فارس و تاثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

روابط کشورهای حاشیه خلیج فارس و رژیم صهیونیستی دارای فرازوفرودهای فراوانی بوده و مسیری از تقابل تا ائتلاف و سازش را در پیموده است. به طور هم زمان، روابط تاریخی ایران و این رژیم شکلی معکوس داشت و از همکاری و دوستی در دوره پهلوی به خصم و دشمنی در دوره جمهوری اسلامی گرایید و انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ایران را به عنوان مهم ترین درگیری هویتی رژیم صهیونیستی تبدیل کرد. پژوهش حاضر تلاش می کند تا با بررسی روابط رژیم صهیونیستی و کشورهای حوزه ی خلیج فارس بر اساس نظم کنونی، مختصات سیاسی آن را احصاء کرده و با برشمردن شاخص های آن، تاثیرات این روابط بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را مورد واکاوی قرار دهد. روش مورداستفاده ما تحلیل تماتیک یا مضمون خواهد بود. بر همین اساس با استفاده از حجم نمونه ۱۵ نفر و جامعه آماری متخصصان حوزه غرب آسیا و طی عملیات کدگذاری به صورت دستی و با استفاده از نرم افزار Nvivo مصاحبه ها تلخیص شده و مضامین آن استخراج شد. نتایج حاصله از پژوهش نشان می-دهد اهداف رژیم صهیونیستی و اعراب خلیج فارس از عادی سازی روابط را می توان ذیل سه مضمون اصلی «ایجاد کمربند امنیتی در مقابل ایران، اهداف نظامی و تسهیل در فرایند سازش» صورت بندی کرد. در مقابل راهبردهای جمهوری اسلامی ایران در مقابل تهدیدات امنیتی را ذیل سه محور «موازنه میان آرمان گرایی و واقع گرایی، گسترش همکاری های منطقه ای و افزایش توان نظامی و قدرت ملی» باید قرار داد.

Keywords:

روابط سیاسی , فرایند سازش , تهدیدات منطقه ای , امنیت ملی , راهبرد دفاعی