ارزیابی سطوح مختلف کود اوره و مدیریت علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد ( Sesamum indicum L. ) در تراکم های مختلف

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کود اوره در تراکم های مختلف کاشت و کنترل علف هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد ، آزمایشی مزرعه ای در سال زراعی ۱۴۰۰ به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اصلی شامل سه سطح از مقادیر مختلف کود نیتروژن از منبع اوره (صفر، ۵۰ و ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار)، عامل فرعی، کنترل علف های هرز (وجین و بدون وجین) و عامل فرعی فرعی شامل دو سطح تراکم کاشت کنجد ( ۴۰۰ و ۵۰۰ هزار بوته در هکتار) می باشد. نتایج نشان داد کنترل علف هرز به ترتیب باعث افزایش ۱۵ و ۳۲ درصدی تعداد کپسول در بوته و تعداد دانه در کپسول شد. بیشترین وزن هزار دانه (سه گرم) در تیمار وجین علف های هرز به دست آمد. همچنین بیشترین تعداد کپسول در بوته (حدود ۱۲۷ عدد)، تعداد دانه در کپسول (حدود ۵۸ عدد) و حداکثر عملکرد دانه کنجد ۱۲۴/۶ گرم در مترمربع در تیمار ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار کود اوره و تراکم ۵۰۰ هزار بوته در هکتار مشاهده شد که به ترتیب نسبت به تیمار شاهد از افزایش ۳۴، ۳۰ و ۸۷ درصدی برخوردار بود. همچنین بیشترین عملکرد دانه در برهمکنش بین سطوح مختلف کود اوره وکنترل علف های هرز مربوط به تیمار ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار کود اوره و وجین علف های هرز که نسبت به تیمار عدم وجین علف های هرز از افزایش چشمگیری برخوردار بود. در مجموع به نظر می رسد با توجه به اهمیت کنترل علف های هرز تعیین تراکم مطلوب و سطح مصرف بهینه کود اوره سبب افزایش عملکرد کنجد در رقابت با علف های هرز می گردد

Keywords:

اوره , تراکم , کنجد , علف هرز , عملکرد