ارزیابی عملکرد تکنولوژیکی طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه سازی اراضی شالیزاری (نمونه موردی: دهستان قره طغان شهرستان نکا)

بررسی کشاورزی پایدار و زیرنظام­­های آن به منظور شناخت و آگاهی بیشتر از وضعیت این نظام­ها و تدوین راهبردها و برنامه­های مناسب برای نیل به توسعه کشاورزی پایدار، اهمیت اساسی دارد. هدف اصلی این تحقیق، مطالعه اثرات تکنولوژیکی طرح تجهیز، نوسازی و یکپارچه­سازی اراضی شالیزاری و ارزیابی میزان موفقیت آن از لحاظ شاخص تکنولوژیکی از نقطه نظر کشاورزان و کارشناسان می­باشد. جامعه آماری تحقیق، شامل دو گروه مطالعاتی می­باشد. نخست روستاهایی که در اراضی آنها طرح تجهیز و نوسازی و یکپارچه­سازی اراضی شالیزاری اجرا شده است و تعداد آنها ۹ روستا از دهستان قره‎طغان، واقع در بخش مرکزی شهرستان نکا است که به عنوان روستاهای هدف تحقیق، جهت ارزیابی طرح در نظر گرفته شده است. گروه بعدی کارشناسانی می­باشند که طرح، توسط آنها طراحی یا اجرا شده و یا به شکلی در طرح اجرا شده مسئولیت داشته‎اند. داده­های مورد استفاده در این مطالعه، حاصل عملیات میدانی و پرکردن پرسشنامه از کل ۲۶۰ بهره­بردار در منطقه مورد مطالعه و ۶۸ کارشناس متخصص در طرح است. نتایج تحقیق، نشان می­دهد که در بعد تکنولوژی بین کارشناسان و بهره­برداران در مورد میزان موفقیت طرح همبستگی وجود دارد که میزان ضریب همبستگی بعد تکنولوژی ۶۴۱/۰ است.

Keywords:

عملکرد تکنولوژی , تجهیز و نوسازی , اراضی شالیزاری , یکپارچه سازی اراضی , دهستان قره‎طغان