بررسی رخساره های ترومبولیتی ایران از دیدگاه پالئواکولوژی و چینه شناسی توالی ها

ترومبولیتها (thrombolites) به عنوان ساختمانهای زیستی (Organic buildups) از تاثیر متقابل ارگانیسمهای میکروبی (microbial organism) با دیگر موجودات از قبیل بی مهرگان دریایی (metazoans) تشکیل می شوند. این اشکال دارای ساختمان داخلی منحصر به فردی ممی باشند که بر اساس آن شناسایی و تقسیم بندی می شوند. افقهای متعددی از رخساره فوق در نواحی مختلف ایران، به ویژه در بلافصل ناپیوستگی های بزرگ چینه شناسی (sequence boundary type 1) مشاهده شده اند، که از موارد فوق می توان به ویژگی های ساختاری افقهای ترومبولیتی موجود در سازندهای میلاو الیکا در منطقه البرز ، سازند کنگان در منطقه زاگرس و سازند چمن بید در حوضه رسوبی کپه داغ اشاره نمود. البته ترومبولیتهای مذکور از لحاظ ویژگی های ساختاری و میزان مشارکت ارگانیسمهای دیگر تفاوتهایی با یکدیگر دارند. بررسی ترومبولیتهای فوق از دیدگاه پالئواکولوژی و محیط رسوبی نیز بسیار مهم است، به طوری که ظهور آنها نشانگر استقرار شرایط خاص پس از یک انقراض بزرگ جهانی (mass extinction) می باشد، که در توالی های چینه شناسی نقاط مختلف جهان نیز به همین ترتیب گزارش شده اند. بر اساس مطالعات انجام گرفته بر روی افقهای مذکور ظهور رخساره ترومبولیتی به عنوان شروع پیشرویهای بزرگ آب دریا تفسیر می شود که معمولا در قاعده اولین پاراسکانس رسوبی فاز پیشرونده (Transgressive systems tract) پدیده شده است.