گسترش اخلاق در آموزش عالی از طریق ساخت ابزار و سنجش بی عدالتی در آموزش الکترونیکی

زمینه: آموزش الکترونیکی، علی­رغم گسترش و فواید فراوان، منجر به ایجاد شکاف دیجیتالی و به تبع آن، بی­عدالتی آموزشی شده است از اینرو هدف تحقیق حاضر، ساخت ابزار و سنجش بی­عدالتی در آموزش الکترونیکی است. روش: روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی است که جامعه آماری تحقیق مشتمل بر کلیه دانشجویان واحد الکترونیکی دانشگاه آزاد اسلامی است و شیوه نمونه گیری، طبقه ای متناسب با حجم بوده که بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۰۲ نفر  به طور تصادفی برای تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق ساخته ابعاد و مولفه های بی­عدالتی در آموزش الکترونیکی است که از روایی محتوایی برخوردار بوده و ضریب اعتبار آن بر اساس آلفای کرونباخ برابر ۹۴/۰ بدست آمده است  و برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آمار توصیفی (میانگین) و استنباطی (تحلیل عاملی و آزمون t) استفاده شده است. یافته­ها: یافته­های تحقیق نشان داد، ابعاد ابزار سنجش بی­عدالتی در آموزش الکترونیکی شامل توزیع نامناسب امکانات سخت افزاری، توزیع نامناسب امکانات نرم افزاری، توانایی­های ناهمسان دانشجویان، اجرای ضعیف قوانین و مقررات مرتبط با تخلفات علمی و پژوهشی، عدم امکان اجرای مناسب برنامه­های آموزشی و درسی الکترونیکی در تمامی دروس و رشته­ها و عدم امکان ارزشیابی الکترونیکی مناسب در تمامی دروس و رشته­ها است که این ابعاد ۸۲ درصد از درصد واریانس ابزار را تبیین می کند و  میزان بی­عدالتی در آموزش الکترونیکی در جامعه مورد مطالعه (۵۷/۳)، بیشتر از میانگین نظری (۳) است. نتیجه­ گیری: از طریق توزیع عادلانه امکانات سخت و نرم افزاری، ارتقاء توانایی­های دانشجویان، رعایت اخلاق علمی و پژوهشی، توسعه امکان اجرا و ارزشیابی برنامه­های آموزشی و درسی در تمامی رشته­ها، می­توان به گسترش اخلاق در آموزش عالی یاری رساند.

Keywords:

Ethics in higher education , Injustice , Electronic learning , Educational measuring , اخلاق در آموزش عالی , بی عدالتی , آموزش الکترونیکی , سنجش آموزشی