امکان سنجی بادام کاری اراضی دیم شیب دار استان کرمانشاه به کمک شیوه های استحصال آب و بررسی تاثیر آن بر کنترل تخریب و بهبود باروری خاک

کاهش پتانسیل باروری خاک به علت مدیریت کاربری نامتناسب و تخریب منابع خاک ناشی از عوامل انسانی در استان کرمانشاه، اصلی­ترین عامل تهدید کارکردهای منابع خاک در تولید و اکوسیستم منطقه است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر عملیات اصلاح کاربری دیمزار کم بازده شیب دار از طریق بادام کاری و توانبخشی آن با استحصال آب های سطحی و زیر قشری در بهبود کیفیت خاک و کنترل فرسایش اجراء شد. در این راستا پس از انتخاب محدوده مطالعاتی در حوضه معرف آبخیز رزین کرمانشاه، محدوده بادام کاری­های مورد نظر شناسایی و پس از نمونه­برداری و انجام مطالعه میدانی و آزمایشگاهی، برخی ویژگی های فیزیکوشیمیایی و نفوذپذیری خاک و وضعیت اشکال ظاهری تخریب خاک در محدوده عملیات و محدوده شاهد اندازه­گیری شد. نتایج ارزیابی نشان داد که در بلند مدت احداث باغ ها قادر به حذف کلیه اشکال ظاهری و همچنین صور پنهان تخریب باروری و کیفیت خاک از سیمای منطقه بودند. احداث این باغ­ها در سنوات ابتدایی فرسایش سطحی را به میزان ۴۲/۷ تن در هکتار تقلیل داده و نفوذپذیری خاک را به میزان ۱۵ درصد ارتقاء داده است. همچنین ضمن بهبود بیشتر خصوصیات کیفیت فیزیکوشیمیایی خاک درصد کربن آلی را بسته به مرحله استقرار بین ۳۰ تا ۱۱۸ درصد ارتقاء داده بود.

Keywords:

Soil degradation , Water harvesting , Surface erosion , Drylands , Soil organic Carbon , تخریب خاک , استحصال آب , فرسایش سطحی , دیمزار , کربن آلی خاک