اثر نانو ذرات نقره و پری بیوتیک بر عملکرد رشد، جمعیت میکروبی روده کور و برخی از شاخص های خونی در جوجه های گوشتی

هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر سطوح مختلف نانو ذرات نقره و پری بیوتیک بر عملکرد رشد، شاخص های بیوشیمیایی خون، جمعیت میکروبی روده کور و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی سویه راس ۳۰۸ بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل ۳×۳ با ۹ تیمار و ۴ تکرار و ۱۲ مشاهده در هر تکرار و در مجموع با ۴۳۲ قطعه جوجه گوشتی انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل سه سطح نانوذرات نقره (۴۰۰،۸۰۰ و۰ میلی لیتر در مترمکعب آب آشامیدنی) و سه سطح پری بیوتیک (۵/۰ و ۲۵/۰ ،۰درصد در جیره غذایی) از ۱ تا ۴۲ روزگی بود. جیره های آزمایشی براساس احتیاجات غذایی سویه راس ۳۰۸ تنظیم گردید. بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل در تیمارهای حاوی نانوذرات نقره (۴۰۰ و ۸۰۰ میلی لیتر) بدون و با ۵/۰درصد پری بیوتیک مشاهده شد. ۵/۰ درصد پری بیوتیک در جیره غذایی جوجه های گوشتی و ۸۰۰ میلی لیتر سبب کاهش تعداد باکتری های کلی باسیل، سالمونلا و افزایش باکتری های لاکتوباسیل در روده کور جوجه های گوشتی شد. پری بیوتیک سبب افزایش HDL و کاهش معنی دار پروتئین تام سرم خون بین سطح صفر و ۵/۰ درصد شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که استفاده از سطح ۵/۰ درصد پری بیوتیک در جیره غذایی سبب افزایش وزن و بهبود ضریب تبدیل جوجه های گوشتی شد. همچنین استفاده از ۸۰۰ میلی لیتر نانوذرات نقره درآب آشامیدنی سبب کاهش تعداد باکتری های کلی باسیل و سالمونلا در روده کور جوجه های گوشتی شد.

Keywords:

باکتری های روده کور , پری بیوتیک , جوجه گوشتی , شاخص های بیوشیمیایی خون , نانو نقره