توسعه مجدد اراضی متروکه صنعتی در راستای ایجاد فضای شهری مناسب برای گردشگری (نمونه موردی: کارخانه قند آبکوه مشهد)

طراحی فضای شهری علم و هنری است چند وجهی که تمامی وجوه آن با مشارکت مردم شکل می گیرد. این مردم هستند که فضایی را نیازمند طراحی کرده و به آن معنا می بخشند. حال همین مردم جذب فضایی می شوند که به آن تعلق دارند و برایشان خاطره گذشته را تداعی می کند. زمانی که این همانی بوجود آید؛ فضای شهری ای شکل می گیرد که تک تک افراد با آن، تفکری از گذشته خود را تسکین می بخشند. فضای بوجود آمده زمانی می تواند معنای جمعی یابد که فرهنگ های مختلف جامعه را در برگیرد و پاسخگوی نیاز تمام جامعه باشد. بنابراین سنگ بنای ساخت فضای شهری، توجه ویژه به فرهنگ آن مرز و بوم است. اراضی قهوه ای که از عصر صنعتی شدن در کلان شهرهای ما وجود دارند؛ بهترین مکان برای تداعی گذشته از دریچه آینده است و این امنیت است که شکل گیری و ثبات هر مکانی را تضمین می نماید. از این رو در این پژوهش با مرور توصیفی-تحلیلی ادبیات موضوع، اصول حاکم بر توسعه مجدد اراضی قهوه ای با تاکید بر ایجاد فضای شهری مناسب برای گردشگری به روش های پیمایشی و میدانی شناسایی شده است و بر این اساس، پی به این مهم برده که اراضی قهوه ای هر منطقه، مکان یادمانی ذهن شهروند بوده که با تزریق فرهنگ و بالا بردن امنیت محیطی می توان قلب مرده شهرها را به زندگی طراحی شده مردم بازگرداند. کارخانه قند آبکوه با داشتن وسعت قابل توجه، دسترسی به شریان های اصلی، فرصت مناسبی را برای بهره گیری مطلوب و خلق فضاهای شهری سرزنده به وجود می آورد. این موضوع برای شهر مشهد امری مهم و حیاتی به نظر می رسد.

توسعه مجدد اراضی متروکه صنعتی در راستای ایجاد فضای شهری مناسب برای گردشگری (نمونه موردی: کارخانه قند آبکوه مشهد) Keywords:

اراضی قهوه ای , توسعه مجدد , متروکه های صنعتی , گردشگری , کارخانه قند آبکوه