تحلیل آرکیتایپی فضای عرفانی در آرامگاه های عارفان دوره ایلخانی (شیخ عبدالصمد نطنزی و شیخ صفیالدین اردبیلی)
Publish place: Islamic Misticism، Vol: 18، Issue: 71
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 232
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IAUZ-18-71_009
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1400
Abstract:
روانشناسی تحلیلی یونگ ابزار معرفی تازهای جهت فهم معانی و دریافت پیامهایی نو از منابع هنری و ادبی بهشمارمیرود. براساس این نظریه، کهنالگوها(آرکیتایپ)، بنمایهها و تصاویر نمادینی هستند که در اساطیر و فرهنگها، مفاهیمی مشترک و مشابهی را در ناخودآگاه بشر بهجای گذاشتهاند. در میان آثار معماری، آرامگاههای عارفان دوره ایلخانی به عنوان فضاهایی عرفانی، یکی از بهترین زمینههای ظهور این صور ازلی را دارا میباشند. یکی از کهنالگوهای مهم و محوری که در روانشناسی تحلیلی یونگ مطرحاست، کهنالگوی رشد(فرآیند تفرد) میباشد که درباره پرسشهای معنوی در مورد معنای زندگی و هدف هستی مطرحمیشود. یونگ معتقد است که این کهن الگو را فقط میتوان با اسرار توصیفناپذیر «وحدت عرفانی» قیاسکرد. براساس هدف پژوهش حاضر، که شناخت مفاهیم معنایی آرکیتایپ میباشد، ضمن بهرهگیری از روش محتوای کیفی از رویکردهای مطرح در ادراک نشانهها استفادهشدهاست. این تحقیق با مطالعه بر روی این لایههای نشانهای سعیدارد تا کیفیت و نحوه ارتباط میان تفکر عرفانی، کهنالگوها و ساختار معماری فضاها را روشنسازد. با این فرض که توجه به سیر از جهان دنیوی به جهان اخروی همواره در ادبیات و عرفان موردتوجه بودهاست، بهنظرمیرسد این کهنالگو در ساختار معماری آرامگاههای موردنظر بازتاب یافتهباشد.
Keywords:
Authors
الناز بهنود
استادیار گروه معماری، مرکز سردرود، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
لیدا بلیلان
دانشیار دانشکده هنر و معماری، گروه معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. نویسنده مسئول: lidabalilan@hotmail.com
داریوش ستارزاده
دانشیار دانشکده هنر و معماری، گروه شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.