کاهش اثر مخرب رطوبت بر مصالح آبدوست آسفالت

کیفیت مصالح سنگی مورد استفاده در تولید آسفالت از المانهای مهم و اساسی در کیفیت آسفالت تولیدی است، بطوریکه خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی مصالح، بطور مستقیم در خواص آسفالت تأثیر دارد. در این میان، خاصیت جذب آب مصالح سنگی، از مواردیست که در صنعت آسفالت نمی تواند نادیده گرفته شود. بسیار دیده شده است که مصالح سنگی یک معدن خاص، به دلیل بالا بودن درصد جذب آب آن، عملاً بلااستفاده می ماند. چون در صورت تولید آسفالت با این مصالح، آسفالت موردنظر در حضور آب دچار عریانشدگی مصالح میگردد که این به دلیل جذب آب مصالح و ازبینرفتن چسبندگی آن با قیر می باشد. همچنین مصالح سنگی سیلیسی، به جهت واکنشهایی که در حضور آب در آن انجام می گیرد، دارای حساسیت رطوبتی بالایی بوده و آسفالت تولیدی با این مصالح هم در حضور آب دچار عریانشدگی می گردد. می توان با اضافهکردن برخی افزودنیها به قیر مورد استفاده (مانند برخی پلیمرها با درصد خاص) و همچنین اعمال تغییراتی در جنس فیلر، این عیب مصالح سنگی را مرتفع کرد. همچنین در این تحقیق اثر کاهش درصد فضای خالی آسفالت در این مقوله مورد بررسی قرار گرفته است و سعی شده است با انجام آزمایشهای تأثیر رطوبت بر آسفالت، این مطالب مورد بررسی قرار گیرد

Keywords:

حساسیت رطوبتی , مصالح آبدوست , پلیمر , فیلر , مصالح سیلیسی