اثر غلظت و روش استفاده از پاکلوبوترازول بر رشد رویشی و زایشی توت فرنگی

چکیده به منظور بررسی اثر پاکلوبوترازول بر رشد رویشی و زایشی توت فرنگی رقم سلوا (Selva) پژوهشی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. پاکلوبوترازول در دو روش کاربرد خاکی و محلول پاشی اندام هوایی در مقادیر ۰، ۵/۰، ۱، ۵/۱ و ۲ میلی گرم ماده موثر برای هر گیاه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که کاربرد پاکلوبوترازول در روش محلول پاشی در کنترل رشد رویشی موثرتر از کاربرد خاکی است. با افزایش میزان پاکلوبوترازول سطح برگ، وزن تر اندام هوایی، وزن تر کل بوته و طول دمبرگ کاهش یافت. وزن تر، تعداد و قطر ریشه تحت تاثیر پاکلوبوترازول قرار نگرفت. همچنین کاربرد پاکلوبوترازول اثر معنی داری بر سفتی بافت، غلظت مواد جامد محلول و ویتامین ث میوه نداشت. اثر متقابل غلظت پاکلوبوترازول و روش کاربرد آن برای صفات سطح برگ، طول و قطر دمبرگ، وزن تر کل بوته، وزن تر اندام هوایی، میزان کلروفیل برگ، عمکرد بوته ها، قطر میوه و شاخص برداشت معنی دار گردید. به طوری که محلول پاشی بوته ها با پاکلوبوترازول به میزان ۲ میلی گرم ماده موثر به ازاء هر گیاه باعث بالاترین قطر دمبرگ، میزان کلروفیل برگ ها و شاخص برداشت گردید. همچنین کاربرد خاکی پاکلوبوترازول به میزان ۱ میلی گرم ماده موثر به ازاء هر گیاه باعث افزایش عملکرد بوته به میزان ۱۶/۲۷ درصد شد. واژه های کلیدی: پاکلوبوترازول، توت فرنگی، کاربرد خاکی، محلول پاشی