جایگاه ادعا(ها)ی مندرج در اظهارنامه های ثبت اختراع در محدوده حمایتی از اختراعات

امروزه در حوزه ثبت اختراعات اهمیت «ادعا(های) مندرج در اظهارنامه» بر کسی پوشیده نیست. به عبارت دیگر شاید بتوان قلب تپنده اظهارنامه ثبت اختراع را ادعا یا ادعاهای مندرج در آن اظهارنامه دانست. علی رغم ارزش وافر ادعا، قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب آبان ماه سال ۱۳۸۶، تعریفی از ادعا ارائه ننموده است. از سوی دیگر، در خصوص نحوه نگارش یک ادعا در اظهارنامه، نحوه تفسیر ادعا، مبنای وجودی ادعا، لزوم یا عدم لزوم درج ادعا توسط مخترع و انواع ادعا و نیز مسائل دیگر قانون مسکوت است. از این رو ضرورت شناسایی ادعا، کارکرد و نیز انواع ادعا توسط مقنن، باید ملحوظ نظر قرار گیرد و در راستای شفافیت هر چه بیشتر این موارد گام برداشت. لذا در این مقاله تلاش شده است با روشی تحلیلی-توصیفی علاوه بر مفهوم و جایگاه ادعا به ظرافت های نگارش ادعا که تاثیر بسزایی در پذیرش یا رد اظهارنامه ثبت اختراع توسط کارشناسان مربوطه دارد، پرداخته شود و در این مسیر از اهمیت ادات زبانی صحیح و دسته بندی صحیح ادعا و انتخاب واژگان نمی توان غافل شد. از همین روی، پیش نهاد می شود در طرح پیش نهادی حمایت از مالکیت صنعتی بخشی از قانون به مبحث ادعا اختصاص پیدا کند و به جای ویژگی های ادعا، به عناصر ذاتی ادعا اشاره شود.

Keywords:

ادبیات ادعا , اظهارنامه ثبت اختراع , ثبت اختراعات , خوانش ادعا , کارکرد