اثر هیپوکلسیمیا بروی میزان فاکتور های انعقادی در بیماران دیابتی نوع ۲

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 181

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_NCMBJ-2-8_004

تاریخ نمایه سازی: 21 اسفند 1400

Abstract:

سابقه و هدف : اختلالات قلبی-عروقی یکی از علل مهم مرگ و میر در بیماران دیابتی شناخته شده اند. مطالعات متعددی نشان می دهد که اختلالات قلبی-عروقی در بیماران دیابتی به دنبال تشکیل ترومبوز های کوچک در درون عروق ایجاد می گردند. مطالعات پیشین ما افزایش معنی دار برخی از فاکتور های انعقادی، کاهش کارایی آبشار های انعقادی و طولانی شدن زمان انعقاد در این بیماران را نشان می دهد. مطالعه حاضر به منظور مطالعه علل طولانی شدن زمان انعقاد در این بیماران و ارتباط با غلظت فاکتورهای انعقادی و نیز میزان کلسیم و برخی از املاح معدنی موجود در پلاسمای بیماران دیابتی نوع ۲ طراحی و انجام گردیده است. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر تعداد ۶۰ بیمار دیابتی نوع ۲ بدون سابقه ابتلا به هر گونه بیماری یا اختلال حاد و یا مزمن به عنوان گروه بیمار و ۳۰ نفر فرد سالم داوطلب به عنوان گروه شاهد انتخاب شده اند. غلظت پلاسمائی میزان قند ناشتا یا FBS ، تری گلیسرید یا TG ، کلسترول تام یا TC ، و یون های + Ca ، + K ، + Na و یون های فسفات PO ۴ -۳ و همچنین فاکتورهای انعقادی شماره های I ، II ، V ، VII ، VIII ، IX ، X ، XI به همراه زمان پروترومبین PT و زمان انعقادی APTT اندازه گیری و ضریب همبستگی پیرسون بین پارامترهای مورد سنجش اندازه گیری گردید. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان می دهد که از بین فاکتورهای اندازه گیری شده فاکتورهای II ، IX ، X ، XI ، TG و FBS در افراد دیابتی نسبت به افراد سالم افزایش معنی داری نشان می دهند. کاهش کلسیم و افزایش فسفات پلاسمایی در افراد دیابتی نسبت به افراد سالم از دیگر یافته های این تحقیق است. مدت زمان APTT طولانی تر در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد و نیز ضریب همبستگی پیرسون معنی دار یون های + Ca ، + K ، + Na و PO ۴ -۳ با پارامتر های انعقادی در این بیماران از دیگر یافته های این مطالعه است. نتیجه گیری: افزایش فاکتور های انعقادی، کاهش غلظت پلاسمائی کلسیم و افزایش غلظت فسفات در بیماران دیابتی حکایت از ماهیت هتروژن دیابت نوع ۲ حتی در مراحل اولیه دارد. علی رغم افزایش فعالیت ویژه فاکتورهای انعقادی شاید کاهش معنی دار یون های کلسیم و اعمال اثر مهاری آن روی فرآیند انعقاد، علت طولانی شدن زمان APTT باشد. از طرف دیگر کاهش غلظت کلسیم با مکانیزم جبرانی سبب افزایش میزان فاکتور های انعقادی شده تا ناکارآمدی فرآیند انعقاد را اصلاح نماید. بنابر این به نظر می رسد افزایش حاد و ناگهانی در غلظت پلاسمائی کلسیم می تواند دلیل افزایش احتمال تشکیل ترومبوز عروقی و حملات قلبی در این بیماران شود.   

Authors

میثم مرد سلطانی

Medical Education Development Center, Dezful University of Medical Sciences, Dezful, Iran

محمدرضا دایر

Departments of Biology, Faculty of Science, Shahid Chamran University, Ahwaz, Iran.

مهناز کسمتی

Departments of Biology, Faculty of Science, Shahid Chamran University, Ahwaz, Iran.

حمید علی بهار

Department of Biology, Faculty of Science, Payam-e Noor University, Dezful, Iran

عبدالحسین شمشیرگرزاده

Department of Biology, Faculty of Science, Payam-e Noor University, Dezful, Iran.

زهرا نصیرباغبان

Medical Science Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran