اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی رده ی سلولی سرطانی معده
Publish place: New Cellular Biotechnology - Molecular، Vol: 3، Issue: 10
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 137
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NCMBJ-3-10_001
تاریخ نمایه سازی: 21 اسفند 1400
Abstract:
سابقه و هدف: سرطانهای معده- رودهای از شایع ترین سرطانها در سراسر دنیا میباشند که علت توزیع این سرطانها فاکتورهای محیطی و ارثی میباشد، فاکتورهایی مانند عادتهای غذایی، فعالیت فیزیکی و کشیدن سیگار نقش بسیار مهمی در ابتلا به این سرطانها ایفا میکنند، سرطان معده چهارمین سرطان متداول و دومین سرطان مرگبار در دنیاست. نایسین، پپتیدی ضد میکروبی با ۳۴ بنیان اسید آمینه است و به علت دارا بودن آمینواسید لانتیونین جزو خانوادهی لانتی بیوتیک هاست. هدف از این مطالعه بررسی اثر سایتوتوکسیسیتی نایسین بر روی ردهی سلولی سرطانی معده میباشد. مواد و روش ها: به منظور مطالعهی اثر سایتوتوکسیک باکتریوسین نایسین بر روی سلولهای AGS ، این سلولها به تعداد ۱۰۴ سلول در پلیتهای ۹۶ خانه ای کشت داده شدند و به مدت یک شبانه روز در انکوباتور در دمای ۳۷ درجهی سانتی گراد، با ۵ درصد CO۲ و ۹۵ درصد هوای مرطوب انکوبه شدند، پس از ۲۴ ساعت این سلولها با غلظتهای مختلف ۰، ۱۵، ۳۰، ۴۰، ۶۰، ۷۵، ۱۵۰، ۲۵۰، ۳۵۰ و ۴۵۰ میکرومولار نایسین تیمار شدند و برای هر غلظت ۳ بار تکرار انجام شد، در نهایت اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی این سلولها در بازه های زمانی ۲۴, ۴۸ و ۷۲ ساعت پس از تیمار بررسی شد. یافتهها: در هر سه بازهی زمانی مشاهده شد که با افزایش غلظت نایسین قابلیت زیستایی سلولها کاهش مییابد، به علاوه تیمار سلولها در بازهی زمانی طولانیتر اثر سایتوتوکسیسیتی بیشتر دارد. نتیجه گیری: بسیاری از پپتیدها با داشتن فعالیتهای بیولوژیکی به عنوان عوامل درمانی استفاده می شوند؛ از جملهی این پپتیدها نایسین میباشد که باعث مرگ در سلولهای AGS میشود، اثر سایتوتوکسیک نایسین بر روی این سلولها وابسته به غلظت و زمان است.
Keywords:
Authors
فریبا گودرزی
Department of Biology, Faculty of Science, University of MohagheghArdabili, Ardabil, Iran
اسداله اسدی
Department of Biology, Faculty of Science, University of MohagheghArdabili, Ardabil, Iran
صابر زهری
Department of Biology, Faculty of Science, University of MohagheghArdabili, Ardabil, Iran