برنامه ریزی محیط زیست شهری و توسعه پایدار

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 149

This Paper With 12 Page And PDF and WORD Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MFTCONF10_041

تاریخ نمایه سازی: 22 اسفند 1400

Abstract:

توسعه پایدار جامع ترین مفاهیم درهمه زمانهاست اهداف توسعه پایدار درهمه سطح سازمان قضایی اجرا میشود لیکن سطح شهری به علت متمرکز پیوسته روبه رشد جمعیت و فعالیت های اقتصادی به ویژه درکشورهای کمتر توسعه یافته توجه بیشتری را جلب کرده است ویژگی جوامع شهری امروز سبب ناپایداری انسان ها و محیط زیست محیط طبیعی و مصنوعی شده است. در این میان معماری پایدار یا معماری محیطی، طراحی و ساخت بر اساس ملاحظات محیطی، و با استفاده از مصالح بومی و محلی می باشد. کاربرد مفاهیم پایداری و توسعه پایدار در معماری مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود آورده است. توسعه پایدار یک مفهوم جدید از توسعه علمی می باشد، توسعه پایدار نه تنهاما را ملزم به تغییر مفهوم توسعه اقتصادی می کند بلکه ملزم به تغییر مفهوم توسعه اجتماعی نیز می کند. توسعه شهر به عنوان توسعه اجتماعی و توسعه اقتصادی، در دستیابی به نظریه نوآوری یک تجسم مهم از فرایند توسعه پایدار می باشد. می توان گفت توجه به مسائل زیست محیطی در برنامه ریزی ها، فعالیت ها و اقدامات توسعه در شهرها، می تواند گامی موثر در جهت بهبود وضعیت محیط زیست و در نتیجه ارتقاء سطح کیفیت زندگی شهروندان باشد. به تبع شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور، چالش هایی فرا روی محیط زیست کشور وجود دارد که بررسی و شناسایی آن می تواند باعث تعیین راهکار در جهت مدیریت و ارتقاء کیفیت محیط زیست کشور گردد. در دهه های اخیر چالش های مهمی فراروی جوامع، در راستای مدیریت شهری و ارتباط آن با محیط زیست به ویژه محیط زیست شهری بوده که به نظر می رسد نقش دولت ها در این میان غیرقابل انکار است. به نحوی که شهرسازی و ساخت فیزیکی شهرها و ناپایداری موجود در آن ها توجه محافل علمی و سیاسی و طرفداران محیط زیست را به خود جلب کرده است. مطالعات و پیشینه این دیدگاهها از سال ۱۹۶۰ ایجاد شده و امروزه رابطه میان پایداری محیط زیست و پایداری شهرها امری اجتناب ناپذیر است.

Authors

سمیه حاجوی

دکترای تخصصی دانشگاه شهید بهشتی تهران