بررسی نتایج درمان در دندان های درمان ریشه شده در بخش دانشجویی دانشکده دندانپزشکی مشهد در طی سال های ۹۵-۱۳۹۱

مقدمه: آموزش موفق اندودانتیکس، تثبیت مهارت و دانش دانشجویان یک پایه صلاحیت توانایی انجام درمان ریشه غیرجراحی رضایت بخش می باشد. بنابراین در این مطالعه، هدف اصلی مشخص کردن نتایج درمان و بررسی میزان موفقیت درمان ریشه توسط دانشجویان عمومی دانشکده دندانپزشکی مشهد در طی سال های ۹۵-۱۳۹۱ بود تا اقداماتی جهت بهبود نتیجه درمان صورت بگیرد. مواد و روش ها: پرونده ۷۰ بیماری که توسط دانشجویان دوره عمومی در بخش درمان ریشه دانشکده دندانپزشکی مشهد درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت و بیماران جهت پیگیری              فراخوانده شدند. موفقیت درمان ریشه بر اساس معیارهای بالینی و رادیوگرافیک (موفقیت، شکست و غیرقابل ارزیابی) ارزیابی شدند. عوامل موثر دیگری شامل سن، جنس، دندان درمان شده، فک، قابلیت بازسازی تاج، علل نامناسب بودن درمان و واحد درسی نیز بررسی شدند. از آزمون های دقیق فیشر و آنالیز واریانس یک عاملی در تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ­ها: موارد موفقیت آمیز درمان ها ۳/۷۴ درصد، موارد شکست ۲۰ درصد و موارد غیرقابل ارزیابی ۷/۵ درصد گزارش شد و ۱/۱۷ درصد دندان ها کشیده شده بودند. دندان هایی که ترمیم مناسب داشتند، موفقیت بیشتری در مقایسه با دندان های ترمیم نشده نداشتند (۰۷۶/۰P=). فاکتورهای سن، جنس، دندان درمان شده و فک هم تاثیر قابل توجهی بر نتیجه درمان نداشتند (۰۵/۰P>). بین واحد درسی دانشجویان با میزان موفقیت درمان ارتباط آماری معنی داری دیده شد (۰۵/۰P<). بیشترین میزان موفقیت در درمان ریشه مناسب و ترمیم تاج سالم دیده شد (۴/۹۶ درصد) ولی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (۴۴۸/۰P=). درواقع نوع ترمیم دندان با نتیجه درمان از نظر آماری ارتباط معناداری نداشت (۰۷۶/۰P=)، ولی از نظر کلینیکی دارای اهمیت بود.نتیجه­ گیری: میزان موفقیت ۷۰ دندان درمان ریشه شده توسط دانشجویان عمومی دندانپزشکی مشهد در فالوآپ سه ساله ۳/۷۴ درصد گزارش شد. ترمیم مناسب دندان پس از درمان ریشه فاکتوری تاثیرگذار بر نتایج درمان می باشد.

Keywords:

موفقیت , درمان ریشه , نتایج درمان , شکست , دانشجویان عمومی