اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر نظم جویی هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و شادی ذهنی داشنجویان معتاد به اینترنت

هدف پژوهش حاضر سنجش اثربخشی آموزش روان درمانی مثبت نگر بر نظم جویی هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و شادی ذهنی دانشجویان مبتلا به اعتیاد به اینترنت بوده است. بر این اساس ۲ گروه ۱۵ نفره متشکل از گروه کنترل و آزمایش که بر اساس سن (بین ۲۰ الی ۳۰ سال)، وضعیت تحصیلی (لیسانس)، وضعیت تاهل (مجرد) و جنسیت (زنان) همتا شده بودند انتخاب شدند، پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی، نظم جویی هیجانی و شادی هنی قبل، بعد از دوره درمانی و همچنین ۳ ماه بعد اجرا گشت. نتایج این پژوهش نشان داد دوره درمانی روان درمانی مثبت نگر به افزایش انعطاف پذیری شناختی، نظم جویی جویی هیجانی و همچنین شادی ذهنی آزمودنی های گروه تجربی انجامیده است، همچنین آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نیز نشان داد که اثربخشی دوره درمانی در مرحله پیگیری ثابت مانده است.

Keywords:

آموزش روان درمانی مثبت نگر , انعطاف پذیری شناختی , نظم جویی هیجانی , شادی ذهنی , اعتیاد به اینترنت