تاثیر سطوح مختلف پروتئین خام و ترئونین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی در دوره آغازین و رشد

این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین خام و ترئونین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی در دوره آغازین (۷ تا ۲۴ روزگی) و رشد (۲۵ تا ۴۲ روزگی) انجام شد. در این مطالعه از ۲۸۸ قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس ۳۰۸ استفاده شد که در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت آزمایش فاکتوریل (۲×۴) با ۳ تکرار انجام گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل ۲ سطح پروتئین (توصیه راهنمای سویه راس ۳۰۸ و ۵ درصدکمتر از آن) و ۴ سطح ترئونین (۹۰، ۱۰۰، ۱۱۰، ۱۲۰ درصد توصیه ۱۹۹۴ NRC,) بودند. در دوره آغازین، سطح ترئونین بر ضریب تبدیل خوراک تاثیر معنی داری داشت و با افزایش سطح ترئونین جیره از ۹۰ درصد به ۱۲۰ درصد توصیه NRC ضریب تبدیل خوراک بهبود یافت. علاوه بر این، اثرات متقابل بین سطح پروتئین و سطح ترئونین بر خوراک مصرفی معنی دار بود. وزن کل دستگاه گوارش نیز در دوره آغازین به طور معنی داری تحت تاثیر سطح پروتئین جیره قرار گرفت. در دوره رشد، تغذیه با سطوح ترئونین بیشتر از ۹۰ درصد توصیه NRC باعث بهبود معنی دار افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک گردید. سطوح ترئونین جیره بر درصد گوشت سینه در سن ۲۴ روزگی تاثیر معنی داری داشت. همچنین اثرات متقابل بین سطوح پروتئین و ترئونین بر چربی محوطه بطنی معنی دار بود. در هر دو دوره آغازین و رشد، با کاهش سطح پروتئین و افزایش سطح ترئونین جیره، هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن کاهش، و سود تغذیه ای افزایش یافت که بهترین عملکرد را سطح ترئونین ۱۱۰ درصد توصیه NRC داشت. اثر ترئونین بر میزان تیتر آنتی بادی در پاسخ به تزریق SRBC در ۴۱ روزگی معنی دار بود، و افزایش سطح ترئونین بیشتر از ۹۰ درصد توصیه NRC میزان تیتر آنتی بادی را در پاسخ به تزریق SRBC افزایش داد. به طور کلی این آزمایش نشان داد که افزودن ترئونین تا حد ۱۱۰ درصد توصیه NRC، منجر به بهترین عملکرد و بهبود خصوصیات لاشه و ایمنی جوجه های گوشتی می گردد.

تاثیر سطوح مختلف پروتئین خام و ترئونین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی در دوره آغازین و رشد Keywords:

پروتئین خام , ترئونین , عملکرد , خصوصیات لاشه , سیستم ایمنی