تاثیر استفاده از اوره گوگرددار بر قابلیت هضم، فراسنجه های خونی و تخمیر شکمبه ای در بز رائینی

این پژوهش به منظور بررسی اثر استفاده از اوره گوگرددار به عنوان جایگزین بخشی از منابع نیتروژنی جیره انجام شد. فراسنجه های مربوط به قابلیت هضم، تخمیر، خون و سنتز پروتئین میکروبی در ۴ راس بز رائینی در قالب طرح آزمایشی مربع لاتین تکرار شده ۴×۴ در چهار دوره ۲۱ روزه انجام شد. در هر دوره ۱۶ روز به عنوان عادت پذیری و ۵ روز به منظور نمونه-گیری در نظر گرفته شد. جیره های آزمایشی شامل: ۱) شاهد (کنجاله سویا) ۲) ۱ درصد اوره ساده، ۳) ۴/۱ درصد اوره گوگرد دار و ۴) ۱۵/۲ درصد اوره گوگرددار بود. مقادیر ماده خشک، ماده آلی و نیتروژن مدفوع در بزهای تغذیه شده با جیره دارای اوره ساده بالاتر بود. همچنین قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و نیتروژن در جیره دارای اوره ساده کمترین بود. دفع نیتروژن ادراری در بزهای تغذیه شده با اوره ساده حداکثر و در مورد کنجاله سویا حداقل بود. غلظت آمونیاک شکمبه، گلوکز خون و نیتروژن اوره ای خون با تغذیه جیره آزمایشی دارای اوره گوگرددار درسطح ۱۵/۲ درصد در بزها کاهش یافت. سنتز پروتئین میکروبی، میانگین کل مشتقات پورینی دفع شده، غلظت نیتروژن مشتقات پورینی و آلانتوئین دفع شده در جیره دارای اوره ساده کاهش یافت. شاخص نیتروژن پورینی و نسبت نیتروژن میکروبی به نیتروژن ادرار در جیره های دارای اوره گوگرددار و شاهد یکسان بودند ولی در جیره دارای اوره ساده کاهش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از اوره گوگرددار نسبت به اوره ساده سبب کاهش اتلاف نیتروژن و افزایش بازده سنتز پروتئین میکروبی می گردد.

Keywords:

قابلیت هضم , اوره گوگرددار , نیتروژن , سنتز پروتئین میکروبی