اثر تغذیه سیلاژ یونجه با مقادیر مختلف خرمای ضایعاتی بر جمعیت پروتوزوآی شکمبه، میزان تولید پروتئین میکروبی و فراسنجه های خون در گوسفند کرمانی

در این تحقیق، اثر تغذیه سیلاژ یونجه با مقادیر مختلف خرمای ضایعاتی بر سنتز پروتئین میکروبی، جمعیت پروتوزوآ و فراسنجه های خونی در هشت راس گوسفند نر کرمانی با میانگین وزنی ۲±۴۷ کیلوگرم در قالب طرح چرخشی در ۲ دوره ۲۱ روزه بررسی گردید. برای تهیه سیلاژ، یونجه با درصد های صفر، پنج، ۱۰ و ۱۵ درصد خرمای ضایعاتی با هم مخلوط و به مدت ۴۵ روز در سطل هایی با گنجایش ۴۰ لیتر سیلوگردید. پس از تعیین ترکیبات شیمیایی سیلاژ های یونجه ، از سیلاژها به میزان ۳۰ درصد در جیره های آزمایشی شامل: ۱) جیره شاهد (سیلاژ یونجه بدون خرمای ضایعاتی)، ۲) جیره حاوی سیلاژ یونجه با ۵ درصد خرمای ضایعاتی، ۳) جیره حاوی سیلاژ یونجه با ۱۰ درصد خرمای ضایعاتی و ۴) جیره حاوی سیلاژ یونجه با ۱۵ درصد خرمای ضایعاتی استفاده شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که جمعیت کل پروتوزوآ و تمامی گونه های هولوتریش، سلولیتیک و انتودینیوم در مایع شکمبه با افزودن خرمای ضایعاتی به سیلاژ یونجه به صورت روند خطی افزایش یافت. هم چنین جیره حاوی سیلاژ یونجه با ۱۵ درصد خرمای ضایعاتی سبب افزایش ابقا نیتروژن و پروتئین میکروبی شد. با افزایش مقدار خرمای ضایعاتی در سیلاژ یونجه در جیره های آزمایشی، سطح کلسترول و نیتروژن اوره ای خون به صورت معنی داری تغییر پیدا کرد و سطح تری گلیسیرید خون به صورت روند خطی تحت تاثیر جیره های آزمایشی قرار گرفت. به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده، استفاده از مقدار ۱۵ درصد خرمای ضایعاتی در تهیه سیلاژ یونجه سبب بهبود ابقاء نیتروژن و افزایش سنتز پروتئین میکروبی شد. بنابراین می توان از این سیلاژ، در تغذیه دام استفاده نمود.

Keywords:

خرمای ضایعاتی , سنتز پروتئین میکروبی , سیلاژ یونجه , فراسنجه های خونی